Wat wij ouders ons niet realiseren is dat wij, zelf, veel meer kunnen doen, binnen ‘het systeem’, dan wij weten.
Het is een kwestie van leren omdenken. Ook wij kunnen, netjes binnen de wet, gebruik maken van de mogelijkheden die onze exen ook worden geboden.
Alleen, het mooie bij ons is ook nog eens, dat wij het kunnen houden op de feitelijke waarheid, bewezen, gedocumenteerd en onderbouwd met bewijzen.
Terwijl jouw ex constant achter haar/zijn schouders moet kijken, bang dat de waarheid uiteindelijk uitkomt. Dat bijvoorbeeld de framing, beeldvorming, opgetekend in meldingen, valse aangiften (vraag inzage in jouw politie dossier) , verslagen van instanties, opgetekend in rapporten , uiteindelijk tegen haar/hem keert.
Daar jij , eenmaal bewust en wetende, aangifte kan doen van laster en smaad!
Maar pas dus op! Spaar niet op. Wacht niet tot bijvoorbeeld jouw kind volwassen is, zelfs niet niet tot het kind 18 is. Wacht niet op nog meer framing, beeldvorming. Besef jij achter de feiten aan holt.
Nee, zodra jij weet hebt van het feit dat jouw ex bezig is met manipulatie, vermoedens uit, onderbuikgevoelens en zeer zeker valse beschuldigingen van misbruik , mishandeling (bijna standaard bij jonge kinderen) , MOET jij actie ondernemen.
Om 4 redenen:
1) Jij maakt jouw ex, maar ook haar ondersteuners, duidelijk dat jij het niet pikt. Bij ondersteuners denk ik niet alleen aan de familie en vrienden van de ex, maar ook de school, de instanties zoals de raad vd Kinderbescherming, veilig Thuis, Jeugdbescherming en iedereen in de keten, die jouw ouderschap hierdoor ter discussie stelt.
Immers, waar rook is, is vuur …. denken ze. Erger nog, later zullen ze zeggen: ‘dat als het echt niet zo was, jij destijds er wel wat meer van had gevonden’.
2) Het spelletje van jouw ex mag niet lonen. Door gepast, maar direct, te reageren en jouw ex op gedrag ter verantwoording te laten roepen. Dat ‘slecht’ gedrag niet loont ,maar ‘last’ geeft. Besef, jouw ex is pathogeen, maar niet achterlijk.
3) Zie het als rehabilitatie ; bij elke stap van de aangifte heb jij de kans om jouw kant van het verhaal te vertellen.
4) Omdat het Openbaar Ministerie er totaal geen zin in heeft en alles zal aanhalen om er voor te zorgen dat jouw ex gefaciliteerd blijft en de hand boven het hoofd wordt gehouden.
Zo zal het openbaar ministerie proberen aanvoeren dat eer geen wettig en overtuigend bewijs is. (dat kan jij ontkrachten).
Dat het niet bewezen is dat jouw ex dit doet om jou te schaden ( Serieus ? Hoe moet het dan bekeken worden?)
Dat het niet een maatschappelijk belang dient ( werkelijk? Dit gedrag is immers exemplarisch voor wat heel veel andere verstotende ouders ook doen, met alle gevolgen van dien. Dat moet stoppen, dan kan stoppen door enkele voorbeelden te stellen)
En als ultieme troef ; de verjaringstermijn!
Hoe frustrerend is het om als ouder uiteindelijk na jarenlange ellende bij het Hof te komen voor een artikel 12 procedure en dan van 3 rechters het complete medeleven krijgt, erkenning, maar vervolgens te horen krijgt’ Was maar eerder gekomen, dan had u een sterke zaak gehad, maar nu is het verjaard’?!
Laat je dus door niemand weerhouden om aangifte te doen, als de feiten zich opstapelen. Dreigementen van de instanties, dat jij de strijd zo gaande houdt pareer jij; slecht gedrag moet gevolgen hebben, niet beloond!