Een moedige Gezinscoach en Jongerencoach loopt tegen zijn grenzen aan. Met zijn voeten in de klei maakt hij dagelijks mee hoe ellendig complexe scheidingen zijn, waarbij kinderen onnodig worden belast en de (te) verstoten ouder letterlijk en figuurlijk met lege handen komt te staan.
Deze man ervaart hoe schrijnend het is dat zijn wijkteam elke keer weer naar dezelfde gezinnen moet. Traject na traject, trauma op trauma, waardoor de posities nog meer verharden en de kinderen uiteindelijk het contact verliezen met de uitwonende ouder. Uit zelf behoud, om emotioneel te overleven.
Het werk wordt er zo ook niet eenvoudiger op. Omdat deze gezinscoach handvatten wil hebben om effectief op te kunnen treden tegen ouderverstoting en ook zijn collega’s hiermee bekend wilde maken, is hij eerst naar ons symposium gekomen.
Naar aanleiding van de opgedane kennis door ons symposium heeft hij een voorstel ingediend bij zijn directie en mocht hij ons uitnodigen voor een presentatie.
Het begin is gemaakt en hopelijk zijn er meer wijkteams die gebruik willen maken van onze ‘kort-door-de-bocht-praktische-ervaringsdeskundigheid’ om zo af te kunnen rekenen met de handelingsverlegenheid en handelingsonbekwaamheid.
Immers; iedereen kent wel iemand die…...
Dag Wim,
Nogmaals, hartstikke bedankt dat ik langs mocht komen.
Ik begrijp jullie frustratie als geen ander. Maar besef, het is niet aan jullie om je met complexe scheidingen bezig te willen houden als er niet eerst een goede analyse/diagnose van de situatie heeft plaats gevonden.
Wat te doen? Nou, als er dus de komende keer weer deze problematiek in jullie schoot wordt geworpen eerst aansturen op de MASIC. Deze kan door VT, De RvdK of zelfs het gemeente loket worden afgenomen.
Masic Methode
Komt daar uit dat er sprake is van geweld, dan zal dit moeten worden onderzocht. Valse beweringen, zijn ook uitingen van geweld, pathogeen ouderschap. Maar wij willen dus ook niet dat een kind geforceerd omgang moet hebben met een misbruikende/mishandelende, verwaarlozende /onverantwoorde ouder. Dat ‘ouderverstoting’ dus door de uitwonende ouder wordt misbruikt.
Hoe dan ook zal er dus n.a.v. de MASIC een betere/diepere analyse moeten worden gemaakt als dus blijkt dat er sprake is van geweld.
Hieruit volgt onherroepelijk maatwerk.
Strijdende ouders kan je in 1e instantie parallel ouderschap aanraden, maar wat er ook gebeurt; ga ouder en kind niet scheiden door toe te geven aan de pathogene ouder. Borg dus de omgang met de uitwonende ouder en denk niet zo snel richting UHP of pleegzorg, maar dus aan wijziging hoofdverblijfplaats en zorg dus dat Jeugdbescherming op tijd schriftelijke aanwijzingen uitvaardigt.
Tip: wees duidelijk, direct, wijs ouders (beiden) op hun verantwoordelijkheid. Doe het eens; wijs ze op de website en vraag ze of ze dit pad op willen. De ouder die de schouders ophaalt, zich niet aangesproken voelt, is de agressieve ouder en daar zal je tegen moeten optreden.
Werk samen met de huisartsen, consultatie bureaus, politie, scholen, sportverenigingen. 16 folders om digitaal te verspreiden:
Schrijf een protocol uit. Een stroomdiagram. Heb 1 richtlijn, daar verstoten ouders steeds beter weten wat wel en niet kan. Dus als je bang bent voor klachten door de pathogene ouder, moet je eens kijken wat de ‘gezonde’ ouder neer kan zetten nu blijkt dat pathogeen ouderschap gewoon kindermishandeling is, waartegen men net zo hard hoort op te treden als tegen seksueel misbruik, fysiek geweld of verwaarlozing.
Eenmaal bewust kan je immers niet wegkijken en verbergen achter handelingsverlegenheid of, erger, handelingsonbekwaamheid.
Ga naar jouw directie, zorg dat jullie rug gedekt is. Laat ons niet langer het verdienmodel zijn. Jullie caseload is al veel te zwaar.
Eis een expertteam complexe scheidingen en roep beide ouders op; kappen met dit geweld en anders leven met de consequenties; wijziging hoofdverblijfplaats en de pathogene ouder kan werken aan zichzelf in een vrijwillig kader. Daarna werken aan contact herstel, mits de pathogene ouder niet vervalt in fout gedrag = terug schroeven omgang totdat pathogene ouder zich kan/wil gedragen.
Besef; ze zijn van het padje, maar bepaalt niet achterlijk!
Een pathogene ouder luistert enkel naar duidelijkheid/sancties. Gedrag moet consequenties hebben.
Ga niet jaar in jaar uit met dit soort ouders in overleg. Niet telkens weer een traject of mediation. Zet werkelijk het kind centraal en als er wat moet gebeuren; inzet van de juiste professional.
Stem van het kind.
Dit houdt dus ook in dat je niet meegaat in de bewering dat de ouder het kind niet tot omgang kan dwingen… Als de ouders nog samen waren geweest, had het kind ook geen keuze gehad.
Hopelijk kan jij jouw organisatie motiveren om meer van dit soort bijeenkomsten te houden en is mijn komst een wake up call voor jouw collega’s.
Er is altijd nog zo iets als professionele integriteit!
Nogmaals, super dank. Al heb ik maar 1 collega weten te overtuigen; die gaat het verschil maken.
Vriendelijke groet,
Annemarie van Mackelenbergh
