|
Geachte heer, mevrouw,
Met groot genoegen bied ik u hierbij het rapport aan Als je het ons vraagt. Thuis in 2020, welke ik op de Internationale Dag voor de Rechten van het Kind gepubliceerd heb. In het rapport worden de resultaten gepubliceerd van het onderzoek dat ik iedere twee jaar uitzet onder alle kinderen in Nederland. Ook doe ik verschillende aanbevelingen aan verantwoordelijke partijen.
Het onderzoek
Tijdens het onderzoek kunnen kinderen en jongeren van 8 tot 18 jaar oud een vragenlijst over hun leven invullen. Daarbij kunnen ze onder andere aangeven hoe gelukkig ze zijn. Bijna 2000 van hen vulden de lijst in. Dit jaar viel het onderzoek samen met de corona-uitbraak. Daarom konden kinderen ook laten weten wat ze belangrijk vinden bij een nieuwe lockdown en hoe de maatregelen hen getroffen hebben. De corona-uitbraak is nog steeds niet achter de rug. Omdat ik het belangrijk vind dat kinderen hun ervaringen hiermee kunnen blijven delen, heb ik de vragenlijst opnieuw opengesteld. Deze is te vinden op https://nl.research.net/r/alsjehetonsvraagt.
Kloof in kwaliteit van leven
De meeste Nederlandse kinderen blijken zeer gelukkig, ook in tijden van coronamaatregelen. Kinderen die zonder grote problemen opgroeien geven hun leven gemiddeld een 8,3. Helaas zijn niet alle kinderen zo tevreden. Kinderen die opgroeien in een moeilijke situatie geven hun leven veel lagere cijfers. In gesloten instellingen geven kinderen hun leven slechts een 5,6. Zij hebben ook veel meer nadelige effecten van de coronamaatregelen ervaren. Ik vind dit verschil van bijna drie punten schokkend. De achterstand wordt voor deze kinderen zo wel heel groot.
Deels is dit misschien verklaarbaar: het gaat hier om een groep kinderen die met grote problemen kampt en die niet in vrijheid kan opgroeien. Maar het gebrek aan mogelijkheden maakt hun situatie niet beter. Zeker tijdens een situatie als in dit voorjaar met de lockdown – waarbij bezoek niet mogelijk was en de dagindeling werd versoberd.
Opgroeien met geweld
We hebben ook gekeken naar kinderen met een specifiek probleem in de thuissituatie. Zoals armoede of een complexe scheiding. Deze kinderen geven hun leven gemiddeld een 7.2. Dat lijkt een hoog cijfer, maar het ene probleem is het andere niet. Zo geven kinderen met een zieke ouder hun leven gemiddeld een 7.9, terwijl kinderen die met geweld opgroeien hun leven een 6.6 geven. Zij lijken het grootste risico te lopen. Kinderen krijgen een negatiever zelfbeeld als ze te maken krijgen met geweld. Daarom moeten we écht beter worden in het signaleren en voorkomen van zulke situaties. Want bij veel kinderen die geweld meemaken wordt dit vaak nog niet gezien. Ook omdat veel kinderen het zelf als normaal onderdeel van hun opvoeding beschouwen.
Met z'n allen aan de slag
Wat vraagt dit nu van ons als volwassenen? Voor kinderen die opgroeien met ruzie en geweld zie ik een belangrijke taak voor scholen. In burgerschapsonderwijs kunnen kinderen leren hoe een gewone opvoeding eruit ziet en vertrouwenspersonen kunnen deze kinderen ondersteunen. Maar we hebben allemaal een verantwoordelijkheid. Als opa, oma, oom, tante, buurman of schoonfamilie. Daarnaast roep ik (open en gesloten) jeugdzorginstellingen en de ministeries van Justitie en Veiligheid en van VWS op het leefklimaat in instellingen te verbeteren. Dit kan bijvoorbeeld door kinderen meer omhanden te geven, een passende behandeling te bieden en ze aan te sluiten op het onderwijs, dat het beste bij ze past en hen perspectief biedt.
|
