Herken Ouderverstoting, stichting Écht Scheiden Zonder Schade, is uiteraard tegen elke vorm van huiselijk geweld en kindermishandeling. Vandaar dat wij een groot voorstander en pleitbezorger zijn van een assessment, een test op mogelijk huiselijk geweld: de MASIC.

Waarbij elke uiting van geweld dus op feiten onderzocht hoort te worden. Aangezien valse meldingen, valse beweringen en valse aangiften ook een uiting van geweld is: namelijk pathogeen ouderschap. Immers, een weldenkend mens beschuldigt een ander niet van vreselijke zaken, als die niet gebeurd zijn. Een weldenkend mens overziet namelijk de gevolgen van zo’n beschuldiging. Trauma voor het kind in de meest brede zin van het woord.

Niet alleen kunnen valse beschuldigingen de opmaat zijn voor de ouderverstoting, waardoor het kind het zonder één liefhebbende ouder (en diens achterban/familie) moet doen. Het kind leeft verder met de gedachten dat die uitgebannen ouder 'slecht' is, iets verkeerds of stouts heeft gedaan. Of, nog erger, dat die ouder iets verkeerds heeft gedaan met het kind zelf.

Dan zullen we het al helemaal niet hebben over het feit dat als het (volwassen) kind uiteindelijk opzoek gaat naar de waarheid, op zoek gaat naar de uitgebannen ouder en er achter komt dat de beschuldigingen enkel en alleen een haatcampagne waren van de pathogene ouder, het kind verder moet leven met het idee dat de jeugd een leugen was.

Menig pathogene ouder wordt geconfronteerd met de daden en die situaties zijn echt niet leuk.

Het stoort ons enorm dat Herken Ouderverstoting nu zo succesvol is dat 'ouderverstoting' wordt misbruikt door ouders. Dat er ouders zijn die zich wel degelijk vergrijpen aan de kinderen, maar bij de rechter de ouderverstotingstroef spelen en daarmee hun zin krijgen. Zo wordt dus het kind gedwongen door de rechter om als nog naar de uitwonende ouder te gaan.

Dat onderstreept voor ons nogmaals de MASIC bij scheidende ouders om er achter te komen of er iets aan de hand is. Of ouders bij de 85% zit die er, na tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid, wel samen uit komt, daar die prioriteiten kunnen stellen en hun kind centraal stellen of dat ouders bij die 15% zitten, die dus maatwerk behoeven.

Uitingen van geweld, beschuldigingen, zullen dus altijd, hoe dan ook, nader onderzocht moeten worden en horen ook altijd, hoe dan ook, consequenties te hebben.

Maar al te vaak bedienen ouders zich van valse beschuldigingen en maar al te vaak verliezen ouders op basis van deze valse beschuldigingen het contact met hun kind.

Dat moet stoppen, dat kan stoppen! Hier ben jij dus als ouder zelf bij en pak de regie; laat het niet gebeuren en als het gebeurt, moet dat consequenties hebben, omdat jij je niet laat mishandelen door jouw ex (pathogeen ouderschap/ouderverstoting is ex-partnergeweld) en al zeker jouw kind niet. (zie bovenstaand stuk over trauma)

Dus wat te doen?

Als jij zeker weet dat jij je niet schuldig hebt gemaakt aan seksueel misbruik, fysieke mishandeling, verwaarlozing of welke andere vorm van huiselijk geweld dan ook, dan heb je geen keuze dan keihard in de aanval te gaan!

Nogmaals: in de aanval en niet zo’n klein beetje ook!

Bijvoorbeeld: 

Er is een OTS (onder toezichtstelling) en een niet lekker lopende omgangsregeling. Maar goed, die omgangsregeling staat in de beschikking en in principe moet jouw ex zich daar aan houden. Van de ene op de andere dag kan deze omgangsregeling op losse schroeven staan: jouw ex uit vermoedens van misbruik of mishandeling of wat dan ook.

Weet dat het uiten van vermoedens al genoeg is om jou de omgang te ontzeggen. Jij krijgt een schriftelijke aanwijzing (SA) en voordat jij het weet zit je met een contactverbod en een uurtje begeleide omgang per twee weken.

Nu had jij je natuurlijk keihard moeten verweren. Een SA moet altijd bevestigd worden door de rechter! En daar in die rechtbank hoor jij te vechten als een leeuw!

Stel je vragen: Hoe zo vermoedens? Waar blijkt dat uit? Welke signalen? Wanneer? En ben heel duidelijk; als er al signalen zijn en jij bent het niet, wie dan wel?!

Wie dan wel?! Want als er signalen zijn en jij bent het niet… dan… Is het een leraar, de nieuwe vriend(in), iemand van een sportclub, een familielid, een huisvriend(in) die daar veel thuis komt, een klasgenootje, de beschuldigende ouder zelf? Voel je waar ik naar toe ga? Besef dat bijvoorbeeld misbruik meestal vaker in directe kring voorkomt, dan niet.

En mocht het een valse beschuldiging zijn, dan zullen bovengenoemde mensen niet blij zijn dat zij nader onderzocht worden.

Eis een adequaat feiten onderzoek. Door mensen die daartoe bevoegd zijn en eerlijk is eerlijk; dat is nog al een dingetje, wat je kunt lezen in onderstaand recent gepubliceerd artikel in Bijblijven, 01-09-2019 | Artikel | Uitgave 6-7/2019, waarvan trouwens deze hele uitgave voor de huisartsen de moeite waard is om te lezen (https://mijn.bsl.nl/bijblijven-6-7-2019/17154952).

Ga dus naar de politie en doe aangifte van mishandeling. Immers, er zijn signalen, jij bent het niet, maar die signalen zijn er, dus er zal iets mee gedaan moeten worden! Bel regelmatig hoe het gaat met het onderzoek, voer de druk op.

Let op: wie zwijgt stemt toe en waar rook is, is vuur.

Dus je zult hier tegen moeten vechten. Is het duidelijk dat jij in ieder geval niet de schuldige bent, dan heb je nog maar één missie, die schriftelijke aanwijzing van tafel.

Dien niet alleen klachten in tegen degene die mee gaat in vermoedens en op die manier een wig drijft tussen jou en jouw kind, maar doe ook aangifte, daar deze persoon zich mede schuldig maakt aan kindermishandeling; die persoon staat een veilige hechting, de sociale, emotionele en identiteitsontwikkeling van jouw kind in de weg.

Vraag ook alle rapportages op, als die er zijn. Dus van Veilig Thuis, jeugdbescherming, de Raad voor de Kinderbescherming, van de huisarts, de school, consultatiebureau en ga maar lezen of er eerder vermoedens of beschuldigingen zijn geuit en door wie.

Ook vraag jij inzage in jouw politiedossier! En kom je daar meldingen tegen; aantekeningen maken en meteen een formulier invullen waardoor deze aantijgingen uit het dossier gaan.

Stel je krijgt een brief van de politie, dat je moet komen op het bureau, want je bent verdachte van een delict, bel dan even en vraag waar het over gaat. Hopelijk vertellen ze waar je van verdacht wordt, maar meestal is het de tactiek van de politie jou te overvallen als je braaf verschijnt.

Blijf rustig, ze nemen jouw vingerafdrukken, kopiëren jouw legitimatie en gaan jou dan verhoren. Eerst bevragen ze jouw privé zaken. Wees alert, inkomens vragen hoef je niet te beantwoorden. In principe hoef je helemaal niet tegen jezelf te verklaren. In plaats van dat jij je in een val laat lokken vraag je waarvan jij precies verdacht wordt.

Als jij weet dat jij niets gedaan hebt, is dat hetgeen jij zegt. Ga nooit, maar dan ook nooit aan jezelf twijfelen en pas op met het beantwoorden van de vragen… Eis wel dat de beschuldigingen goed onderzocht moeten worden en dat ze verder moeten zoeken, daar jij het niet bent, maar wie dan wel?!

Vervolgens kan jij weer aangifte doen tegen jouw ex vanwege die valse aangifte! Of, als jouw ex het alleen maar houdt bij de instanties en scholen, maar het niet aandurft de aangifte hard te maken bij de politie, maak er dan maar mooi laster, smaad, belediging van!

HOE DAN OOK: IN DE AANVAL EN MAAK HET GROOT.

Uiteindelijk zal de valse aangifte geseponeerd worden. Pas op: let op de code; als er staat ‘wegens gebrek aan bewijs’, zal jij alles op alles moeten zetten dat die woorden verdwijnen.

Daar anders jouw ex nog jaren na dato met die valse beschuldigingen zal komen en ook al roep jij dat je het niet hebt gedaan en dat het geseponeerd is, er staat ‘bij gebrek aan bewijs’ bij en dat wordt jou nagedragen... Waar rook is, is vuur…

Mocht een arts jouw kind onderzocht hebben en niet hebben kunnen ontdekken en dat verklaren, maar erbij zetten dat dit echter niet uitsluit dat er niets gebeurd is, pak die arts keihard aan! Naar het tuchtcollege, daar deze arts stemming maakt die zware gevolgen voor jou en jouw kind hebben. https://www.zorgklacht.nl/klacht-over-zorg

Als jij op dat moment in een traject of mediation zit, waardoor jij zogenaamd je niet mag verweren, beëindig jij het traject en ga jij alles op alles zetten om eerst af te rekenen met die valse beschuldigingen!

Mocht jouw ex, jaren na dato, in het zoveelste traject weer met beschuldigingen komen, dan meteen eisen dat de ex of de beschuldigingen in trekt, of dat jij per direct alles beëindigt en jij nu aangifte gaat doen wegens belediging, laster en smaad. Mocht jouw ex dan terug krabbelen, eis dat hier een aantekening van wordt gemaakt en deze dus in de rapportages worden opgenomen.

Laat je niet intimideren, laat je niet wegzetten, laat je niet uitbannen, maar zorg er voor dat degene die de beschuldigingen heeft geuit en degenen die hier in mee zijn gegaan, zonder goed feitenonderzoek, enorm veel buikpijn en last krijgen.

Met name ouders (lees gros vaders) met jonge kinderen zitten in de gevarenzone. Mocht je nog niet beschuldigd zijn, je bent gewaarschuwd en neem voorzorgsmaatregelen. 

Heb desnoods een bodycam die elke overdracht filmt. Dat mag wettelijk gezien. Net zo goed als dat jij ook elke overdracht kunt opnemen (Geluidsopnames). Laat gerust weten dat je dit doet. In één keer zijn de overdrachten een stuk aangenamer. Als jouw ex weet dat alles wordt opgenomen, zal zij zich weten te gedragen! Daarmee wordt dan ook meteen duidelijk dat jouw ex dus heus wel weet hoe het hoort en wat ze beter niet kan doen…

Ik weet van een zaak waarbij een moeder aan de rechter vroeg om opnames van de overdracht te verbieden. De rechter gaf aan dat de rechter dit niet kon verbieden, sterker nog, de rechter had alle begrip voor vader, daar de overdrachten nu rustiger verliepen, wat ten goede kwam aan het kind. De rechter gaf vader daarover een compliment en stelde dat moeder maar blij moest zijn dat ze zo tegen zichzelf in bescherming werd genomen. Daar kon de moeder het mee doen!

Als laatste een ferme waarschuwing aan alle verstotende ouders, die dus proberen middel valse beschuldigingen de andere ouder uit te bannen:

Er is nu zoveel bekend over ouderverstoting en de tactieken, ook de professionals en rechters krijgen het steeds beter door en die zijn ronduit boos als ze er achter komen.

Jullie schieten jezelf in de voet. Want door het uiten van valse beschuldigingen nodig jij derden in het leven van jouw kind en dat van jou uit. Derden die een mening hebben. Derden die zich hopelijk niet laten manipuleren. Derden die jou ter verantwoording roepen. Derden die uiteindelijk in zullen gaan grijpen om jou te beschermen tegen jouw destructieve gedrag.

Dus doe het niet! Het enige wat jij er mee bereikt is dat ouders die met terechte beschuldigingen komen, niet serieus worden genomen en de prijs voor jouw foute gedrag moeten betalen.

Het uiten van valse beschuldigingen is één van de slechtste dingen die jij kunt doen!

Vermoedens? Onderbuik gevoelens? Zeker weten, dat is het credo!