Beste ouders, Herken Ouderverstoting kan dit niet vaak genoeg herhalen! Laat je niet beperken door angsten.

De natuurlijke reactie op angsten is deze:

• Bevriezen
• Weglopen
• Vechten

Van de bovenste drie angsten zijn de eerste twee sowieso niet in het belang van jouw kind! Meteen uithalen (vechten) is ook niet handig, maar levert jou in ieder geval het respect op van degene of de organisatie die jou belaagt. Wat je dus het aller beste kunt doen, als jij je dus bedreigd voelt, is even afstand nemen, niet vanuit emotie reageren. Diep adem halen, desnoods jouw angst bespreken met iemand van Herken Ouderverstoting en vervolgens planmatig handelen.

Angst voor de hulpverlening?

Stel je bent in de fuik van de jeugdhulpverlening gelopen. Weet dat het dan heel moeilijk is om een vorm van eigen regie te behouden. Standaard zullen er allerlei zorgbehoeften op jouw kind worden geprojecteerd en ach, ook jij zal er aan moeten geloven.

Ga er niet in mee dat jij op de grote hoop wordt gegooid. Het is bekend dat bij een hoog conflictscheiding, waarbij je dus te maken hebt met een pathogene ouder, met als resultante ouderverstoting, trajecten zoals kind uit de knel, ouderschap blijft, maar ook allerlei vormen van mediation of weer een nieuw verzinsel zoals de schip aanpak niet gaan werken.

Toch zal op jou druk worden uitgevoerd om deel te nemen. Als jij niet van begin af aan heel duidelijk bent en jouw grenzen aangeeft, raak je steeds meer verloren. Jij krijgt een kruisje achter jouw naam, een code  en weet dat de zogenaamde hulpverlener steeds meer over jouw grenzen zal gaan en jou steeds meer zal belagen. Uiteindelijk ben je letterlijk en figuurlijk kapot! Daar was je dus ZELF BIJ! En ook dit zal jou in de rechtbank nagedragen worden!

Al die trajecten/interventies die op jouw situatie worden losgelaten zijn contra productief. Degenen die dit alles moeten begeleiden hebben total geen kennis van de mechanismen van ouderverstoting en zijn handelingsonbekwaam. En al zouden die professionals er iets van willen vinden, ze hebben de bevoegdheden niet! Ja, ze kunnen de opdracht terug geven aan de rechter, maar dan kom je aan hun financiële  belangen, dus daar zit je dan. Vervolgens moet jij op het eind, na heel veel ellende, zonder positief resultaat (zijnde omgang met jouw kind) een evaluatie formulier invullen. Wat jij dan maar uit angst positief zal doen, omdat je anders aangemerkt wordt als strijdend.

Dan heb ik het nog niet over alles wat er op jouw kind losgelaten zal worden. Speltherapie, de kinderen bevragen, wat al niet meer, lees de vorige tips, dit alles is traumatisch voor jouw kind. Van nature is een kind loyaal naar beide ouders en zit dat kind totaal niet te wachten op deze vorm van ‘aandacht’ . Laat het kind, kind zijn, want het probleem zit niet in/bij het kind. Ga daarom niet mee in de zogenaamde zorgbehoeften richting jou of jouw kind als jij zeker weet dat er sprake is van ouderverstoting en laat je ook door niemand, dus zeker niet door een zogenaamde gezinsvoogd, wijkzorgteam, of professional verleiden om iets van ‘ondersteuning’ toe te zeggen.

Voorbeeld:

Situatie: Vader/moeder, 2 kinderen. Kinderen komen (nog) bij beide ouders. Vader heeft een goede relatie met de kinderen. Wisseldag is op woensdag.

Moeder houdt het jongste kind (lagere school) stelselmatig thuis op de woensdag. Als reden zegt zij dat het kind er tegen op ziet dat het een paar dagen naar vader moet en dit dus ‘quality time’ is. In plaats dat moeder wordt aangesproken, gaat de gezinsvoogd naar het kind toe met de vraag wat het kind nodig denkt te hebben om wel naar school te gaan. Heel gek, het kind kan daar niet op antwoorden. Vervolgens ziet de gezinsvoogd een zorgbehoefte! Bij het kind! Of vader daar maar even in mee wil gaan. NEE !!! Natuurlijk niet. Vader moet nee zeggen, daar het probleem niet in het kind zit, het is de moeder die op haar verantwoordelijkheid moet worden gewezen.

Nu komen de dreigementen; vader staat de ontwikkeling van het kind in de weg en de gezinsvoogden zullen dat de rechter wel laten weten en pas maar op; zo kan vader het gezag kwijt raken. Uit angst zou de vader nu mee kunnen gaan in die zorgbehoefte, maar dan doet hij het kind te kort en niemand schiet hier iets mee op, behalve de instelling die er ruim aan kan verdienen. Dus vader is moedig en zegt gemotiveerd nee!

Vervolgens komen er verslagen/rapporten, in 1 keer en of hij binnen een weekend even reageert. Ons advies: NIET DOEN. Rustig blijven, mailtje terug dat je de tijd neemt, desnoods het eerst overlegt met derden (capabele mensen) en dat je wel overwogen zult reageren, omdat het wel over het leven van jouw kind en van jezelf gaat! Hoe stelliger en duidelijker jij bent, hoe meer respect jij zult ontvangen. Toon jij enige twijfel, dan zullen zij de ruimte benutten en worden ze steeds grenzelozer. Net zoals jouw ex!

Geeft die gezinsvoogd op? Nee, natuurlijk niet. Maar realiseer jij dat ze spelletjes spelen. Of jij dan ondersteuning naar jouw ex wilt goedkeuren….TRAP DAAR NIET IN. Elke vorm van ondersteuning naar volwassenen is ALTIJD in een vrijwillig kader. Daarnaast ben je niet voor niets uit elkaar; welke ondersteuning er voor jouw ex ook is, het gaat jou niets meer aan. Maak dat meteen duidelijk.

Want trap jij er in en zeg je dat toe, dan komen ze langs jouw ex toch bij jouw kind uit. Je hebt zo indirect alsnog toestemming gegeven dat jouw kind betrokken wordt in die zogenaamde ondersteuning. Want jouw ex zal bijvoorbeeld aangeven dat die moeite heeft met de opvoeding en voordat jij iets kan zeggen zit jouw kind in een kamertje en mag dat kind aangeven wat er aan schort. En jij hebt daar een akkoord opgegeven. 

Hoe duidelijker jij bent, hoe korter door de bocht, hoe beter de gezinsvoogd of hulpverlener zijn/haar werk zal doen.

Of, hoe twijfelachtiger jij bent, hoe meer misbruik daarvan gemaakt zal worden. Hoe meer ruimte de hulpverlening zal innemen en jou zal misbuiken om het verdienmodel zo groot mogelijk te maken! Ze spelen elkaar werk toe. Weet dat elke vorm van therapie richting jouw kind, hoe dan ook, zich tegen jou zal keren! Ook in de rechtbank! Want een rechter heeft NIETS met ouders die de strijd voeren via het kind. Houdt jouw kind er buiten en heb helder waar het om gaat.

Angst voor de rechter?

Dat is complete onzin. Het is eerder andersom, dat jullie zaak weliswaar achter gesloten deuren wordt behandeld, maar in openbaarheid uitgesproken. Dus daar kan jij wel wat mee. Daar kan Herken Ouderverstoting wel wat mee, dat wij alle rechters hebben geïnformeerd en zij beter horen te weten. Dus mail het zaaknummer plus uitspraak met de naam van de rechter naar ons. Wij gaan alle uitspraken met de namen van de rechters en advocaten op een rijtje zetten en publiceren.

Ouders die dat helder hebben en dat als zodanig kunnen motiveren in de rechtbank oogsten respect van de rechter. Ouders die helder aan kunnen geven dat het genoeg is zo, dat je niet nog meer ruis/onrust in het leven van het kind wilt hebben, ouders die vragen om een concrete omgangsregeling met een dwangsom naar beide ouders (voor degene die de omgang dus frustreert) oogsten respect en krijgen dat voor elkaar. Ouders die de rechter recht in de ogen aankijken en verklaren niet mee te gaan in een hij/zij verhaal, enkel de MASIC als 0 meting accepteren en al helemaal geen OTS, oogsten respect. Ouders die naar aanleiding van de MASIC een verwijzing willen naar een klinisch psycholoog voor een juiste diagnose, oogsten respect.

En stel, dat de rechter alsnog die OTS oplegt, zorg ervoor dat de opdracht helder is en concreet wordt gesteld dus vraag om duidelijkheid tijdens de zitting en let erop dat de griffier schrijft wanneer dat dus moet! Zeg het gewoon; Griffier; schrijf even mee!

Pak de beschikking: in een regel of 10 staat wat er mag gebeuren, wat er moet gebeuren. Al het geshop in de beschikking zelf (wat er gezegd is op de zitting) is niet relevant! Dus wijs de hulpverlener op de 10 regels en vraag desnoods elke week per email hoe ver jullie zijn om die doelstellingen te realiseren en wat de gezinsvoogd denkt nodig te hebben van jou!

Angst voor jouw ex?

Draai het om; waarom zou je nog bang moeten zijn? Je bent verlost! Ervan af. Ben je echt bang dat jouw ex jouw kind wat aandoet? Dan doe je aangifte of je bouwt een dossier op bij de politie. Je haalt desnoods het kind weg. Maar niets doen en lijdzaam toekijken en dan bij een rechter losgaan keert tegen jou. En realiseer je 1 ding, zie ook de vorige tips, jij bent vertrokken, maar hebt wel jouw kind bij jouw ex, in blijkbaar een mishandelende situatie, achtergelaten….

Angst om op te voeden?

Erg begrijpelijk, maar keert ook tegen jou. Als jij je laat chanteren door jouw kind of je gaat compenseren uit schuldgevoel, dan is het einde zoek. Besef dat jij jouw kind daar niet mee helpt, maar uit egoïsme handelt. Je bevredigt jouw gevoel. Niet voor niets zeggen ze ‘ zachte heelmeesters, maken stinkende wonden’

Wees die betrouwbare ouder. Een kind heeft behoefte aan duidelijkheid, eerlijkheid, veiligheid. Biedt dat want bij jouw ex heeft jouw kind het al lastig genoeg. Jouw ex is immers grillig, inconsequent. Vanaf elke leeftijd kan jij op een sympathieke manier zaken duidelijk maken. Zorg dat jij het respect verdient, niet afdwingt door onredelijk en gemeen te zijn en zet altijd de behoeften van jouw kind centraal. Ouders die dit doen werken aan een gezonde relatie met het kind. Laat je door niemand van de wijs brengen.

Er is al zoveel gepubliceerd en bekend met betrekking tot het geestelijk gezond op laten groeien van jouw kind, lees het en pas het toe.

Conclusie:

Laat je door niemand intimideren en/of chanteren. Zo lang jij je beroept op jouw grondwettelijke zorgplicht en integer handelt, kan NIEMAND jou iets maken.

Zorgverleners die misbruik maken van hun positie ook meteen eerst aanspreken en aangeven dat gedrag consequenties heeft. Fouten maken kan 1 keer, vandaar de waarschuwing, door gaan houdt in dat bij jou net zo goed de remmen los gaan en dat de klachten overal geponeerd zullen worden, waar het maar kan.

Let op: niet alleen dreigen…, voeg woord bij daad. Het gaat hier om levens! Dit is dus jouw plicht als ouder en een knappe die daar tussen gaat staan. Rug recht! Kijk iedereen in de ogen: hier stopt het!