Op 7 augustus 2019 is Marieke van Woerkom op bezoek gegaan bij de Raad van Rechtspraak bij Rechter Mr Rappa, na aandringen van haar baas, de heer MR Naves.
Met de nodige weerstand is zij ontvangen daar de waarheid liever niet bekend mag worden. Ook al liggen er vernietigende visitatierapporten over het functioneren van de rechtspraak, die ivoren toren moet wel overeind blijven.
Het is vermoeiend hoor. De feiten spreken voor zich en dan toch weer allerlei handigheidjes te moeten pareren. Standaard zinnen zoals als dat ze zich niet herkennen in ons verhaal.
Maar ja, met onze dossier kennis en de informatie die wij toegespeeld krijgen alsmede dus de rapporten over hun eigen functioneren geven ons genoeg munitie om netjes, maar beslist de rechtspraak te wijzen op hun verantwoordelijke rol en dat ze nu echt aan het hervormen van het familierecht moeten beginnen.
De grote crux en dus oplossing zit namelijk bij de rechtspraak.
Het kan niet zo blijven dat deze mensen strepen halen door levens, gewoon omdat het kan, zonder enige empathie en compassie. Omdat ouders nu eenmaal maar niet bij de rechtbank moeten verschijnen, daar ze dan het lot in de handen van de rechter leggen.
Op 7 aug. 2019 om 18:15 heeft mvanwoerkom het volgende geschreven:
Geachte mevrouw Rappa,
Hartelijk dank voor het prettige gesprek gisterenmiddag.
Aanvullend op de informatie die ik gisteren met u gedeeld heb, wil ik graag nog het volgende toevoegen:
- De burger mag van haar rechtspraak integriteit en deskundigheid verwachten; het is daarom maatschappelijk onverantwoord om met de huidige aanpak van de complexe scheiding door te gaan omdat beide vereisten momenteel niet geborgd worden;
- Het zou zinvol zijn om binnen de rechtspraak, specifiek het familierecht, te inventariseren welke rechters in hun jeugd te maken hebben gehad met een complexe scheiding en deel uit maken van de groep volwassenen die geen contact meer heeft met de vader;
- Zij kunnen vanwege het latente verdriet geen objectief oordeel vallen m.b.t.. een scheiding;
Er zal dus vanuit de rechtspraak een andere aanpak m.b.t. de complexe scheiding ontwikkeld moeten worden. Wij hopen dat de Raad hier voldoende sturing aan kan geven, omdat het maatschappelijk belang hier enorm bij gebaat is.
Graag ontvangen wij een terugkoppeling van uw toekomstige gesprek met de vakgroep familierecht.
Met vriendelijke groet,
Marieke van Woerkom
In de bijlage nogmaals een kopie van de presentatie in pdf formaat.
Bovenstaande nette mail en korte bevestiging van het gesprek, leidde tot onderstaande ‘zure reactie’ waarbij wederom 1 individu zich niet aangesproken voelt om het verschil te gaan maken:
Op 9 aug. 2019, om 11:34 heeft Rappa-Velt, H. (Rvdr 's-Gravenhage) <Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.> het volgende geschreven:
Geachte mevrouw van Woerkom,
Dank voor uw informatie en uw toelichting.
Ik heb u toegezegd, mijn conclusies uit mijn overleg intern zo nodig met u te delen.
Daar houd ik het ook bij.
Van uw toevoeging in bijgaande mail neem ik nota.
De oordelen en conclusies die daar in staan zijn voor uw rekening .
Evenals het in ons gesprek door u gemelde en voor u vaststaand feit dat in onze beroepsgroep, rechters, een groot deel mensen zit die tot de slachtoffers behoort, te weten kind van scheiding met ouderverstoting, omdat ze dit soort beroepen per definitie opzoeken.
Daar baseert u uw gesuggereerde acties op.
Zover ben ik nog lang niet, dat heb ik u ook laten weten.
Met vriendelijke groet
- H (Herma) Rappa-Velt
Lid Raad voor de rechtspraak
Tja, daar laten we mevrouw Rappa niet mee wegkomen. Dat zou te makkelijk zijn. Onze tijd is kostbaar! Wij gaan geen gesprekken aan voor de bühne, maar willen werkelijk dat de rechtspraak in beweging komt, daar de gevolgen van het ‘niet willen weten’ ongekend desastreus zijn:
Dus stuurt Marieke op 13 augustus 2019 deze mail en is de heer Naves ook op de hoogte gesteld. Opdat helemaal niemand nog in de keten kan ontkennen dat het flink mis is en dat er iets aan gedaan kan en moet worden.
Geachte mevrouw Rappa,
Hartelijk dank voor uw reactie.
Wat betreft de invloed van de complexe scheiding op de huidige studenten rechten/psychologie:
Begin dit jaar heeft mijn collega, Mw. Anne Marie van Mackelenbergh op verzoek van Dhr. Nick Huls, een presentatie gehouden over ouderverstoting en ervaringsdeskundigen voor de Honours Course van de Universiteit van Leiden.
Tijdens deze presentatie werd heel duidelijk dat een groot aantal van deze studenten (psychologie en rechten) betrokken is bij een complexe scheiding, geen flauw idee heeft wat hen overkomt en volledig mee gaat in de manipulatie van de pathogene ouder:
Studenten recht en psychologie waren hier ruim vertegenwoordigd. Tijdens de presentatie heeft mijn collega de groep toehoorders een aantal vragen gesteld. O.a. of deze studenten afkomstige waren uit gescheiden gezinnen. Of zij nog contact hadden met beide ouders…? Helaas gingen veel vingers omhoog die avond. Sterker nog, mijn collega is aan het einde van de presentatie opgewacht door een jonge studente. Deze had het over ‘zelfbeschikkingsrecht’ over ‘ja maar, als ik nou mijn moeder eenmaal liever vind.. Op zich is er niets mis met haar vader, maar ze mag hem gewoonweg niet. Ze heeft geen klik met hem…Kijk, haar zus gaat wel met haar vader om, maar zij al jaren niet, ze is dolgelukkig met haar stiefvader. En wat betreft de nieuwe meldcode voor huiselijk geweld: bij vermoeden meteen melden…niet eerst zeker weten"
Deze jongedame wordt wel hulpverlener…in een beroepsgroep waar zij het verschil zou moeten kunnen maken…. Toen mijn collega vroeg wanneer zij deze keuze zo had gemaakt, raakte zij iets. Wat kon ze zo niet zeggen, maar haar vader kwam haar in 1 keer niet meer ophalen….Kijk! Vervolgens gaat deze dame dus een studie volgen en roept ze tegen mijn collega dat bij psychologie niets absoluut is.
Voor ons een en déjà vu met Margreet Visser, die ook haar vader niet kent, nooit gemist heeft maar wel het programma ‘Kind uit de Knel’ heeft ontwikkeld. Een programma waar ouders, zonder enige diagnose, naartoe worden verwezen door onze rechtspraak.
Dit ondanks het feit dat alle informatie over gezonde hechting vermeld staat in boeken van de opleiding psychologie.
Wat nu? Want als deze ’toekomst’ dus niet eerst bij zichzelf te rade gaat en gaat onderkennen dat ouderwets respect voor beide ouders toch op zijn minst een vereiste is, dan is dus weer een generatie kansloos verloren.
Als de ouders nog samen waren geweest, dan had het kind toch ook geen keuze gehad? Te vaak krijgen ouders tegenwoordig te horen van de zogenaamde professionals dat die ouder de keuze/stem van het kind heeft te accepteren . Met alle gevolgen van dien, wat dat betreft was de avond van de presentatie een teleurstellende werkelijkheid.
****
Daarnaast hebben we te maken met een Marsha Pinedo en een Marieke Lips, juriste en kindbehartiger. Let wel, de laatste is niet gerechtigd enige diagnose te stellen, maar doet dit in de praktijk wel. Beide zijn verantwoordelijk voor de overdreven aandacht voor de stem van het kind. Ingegeven door hun eigen trauma wordt zo nog meer verantwoordelijkheid op de schouders van kinderen gelegd.
Vanuit de wetenschap wordt het famllierecht, ten onrechte aangezien het bij complexe scheiding om psychologische kwesties gaat, geadviseerd door Mw. M.V. Antokoskaia (AFCL, VU Amsterdam) en Mw. C.G. Jeppesen de Boer (UCERF, UU). Beide dames zijn ook slachtoffer van een complexe scheiding en hebben geen contact met een van hun ouders. Logischerwijs zijn deze wetenschappers niet in staat een objectief advies te leveren. Echter, zij schreven wel mee aan het recente WODC rapport, aangaande het niet nakomen van de omgangsregeling, wat vol onjuistheden staat, maar wel als zijnde de wetenschappelijke waarheid aan onze Tweede Kamer is gepresenteerd…!
Binnen het Openbaar Ministerie hebben wij te maken met Mw. Eva Kwakman die niet bereid is het gesprek over ouderverstoting aan te gaan, evenals Mw. Pauline Klomp van de Nationale Politie. Van hen weten wij niet van de achtergrond van hun weigering tot een gesprek is/weigering om pathogeen ouderschap te erkennen als een vorm van kindermishandeling. Maar de kans is groot dat ook dit gerelateerd is aan een eigen trauma uit het verleden. En dat is kwalijk, want zo wordt de vooruitgang, de oplossing voor ouderverstoting door een enkel persoon binnen een organisatie geblokkeerd.
Met vriendelijke groet,
Marieke van Woerkom