5 juli 2018 is er in de Tweede Kamer een motie aangenomen die omgangsfrustratie strafbaar moet maken, door onze huidige voorvechters Michel van Nispen (SP), Sven Koopmans (VVD) en Vera Bergkamp (D66).
Artikel 270 WvSr
Jammer dat deze weg zo bewandeld moet worden, want in principe is die er al. We hebben immers artikel 279 WvSR. Sterker nog dat artikel is zelfs afgestoft in de staatscourant op 12 maart 2018 en in werking op 15 maart 2018: Richtlijn voor strafvordering onttrekking minderjarige aan wettig gezag. Dit naar aanleiding van het rapport Scheiden zonder Schade en de kinderen dan, 22 februari 2018, al waar de mogelijke de-escalerende rol van de wijkagent staat omschreven.
Sterker nog, in de brief vanuit het ministerie van J&V 9 mei 2018 wordt deze rol en het strafbaar stellen van omgangsfrustratie nogmaals besproken. Zo ook tijdens de behandeling daarvan in de Tweede Kamer 16 mei 2018. Naar aanleiding van de kamervragen, waarbij onze vragen, gesteld in onze position paper, letterlijk zijn overgenomen door de kamerleden van Nispen (SP), Koopmans (VVD) en Bergkamp (D66).
Ook heeft het Vader Kennis Centrum (VKC), in samenwerking met Herken Ouderverstoting en st. Kog, een brief gestuurd naar de procureur Generaal inzake artikel 279 WvSr. Al met al, we kunnen niet zeggen dat ‘het niet speelt’…
In samenspraak met bovengenoemde partijen stelt Herken Ouderverstoting dat als de politie, in samenwerking met het OM, zou gaan doen wat die zouden moeten doen, zeker 80% van alle komende ouderverstoting kan gaan schelen.
Immers, hoe minder ruimte de verstotende/weiger ouder krijgt, hoe minder kans deze ouder krijgt destructief gedrag te vertonen. Het is namelijk duidelijk dat destructief gedrag tot sancties leidt, dan zal zelfs een pathogene ouder eieren voor zijn/haar geld kiezen. Immers, achterlijk zijn ze niet, eerder berekenend.
Wat is nou de bedoeling:
Binnen de huidige wet zijn er twee zaken belangrijk:
- Je hebt gezamenlijk gezag.
- Je hebt een beschikking waarin een omgangsregeling is vastgesteld.
Stel dus dat je uiteindelijk die beschikking hebt en jij krijgt dan nog niet jouw kind mee, dan zou jij je moeten kunnen wenden tot de politie inzake artikel 279 WvSr. De politie stuurt jou niet weg, roepend dat het een civiele kwestie is, want dat is het dus niet. Jij laat je dus ook niet wegsturen, want een aangifte mag NIET geweigerd worden. Jij laat je ook niet voor de gek houden, doordat de politie er een ‘melding’ van maakt, zogenaamd om een dossier op te bouwen. Nee, jij doet aangifte van een strafbaar feit, want dat het dus, onttrekken ouderlijk gezag, art 279 WvSr. Laten we wel wezen, voordat jij een beschikking hebt met een omgangsregeling, zonder gedoe daar rondom heen, ben je wel wat maanden verder, dus….
Wijkagent
Nu kan de wijkagent als tussen stap de-escalerend optreden door een huisbezoekje af te leggen bij de weiger ouder. En nee, dat hoeft echt niet met zwaaiende lichten en sirenes. Dat kan overdag als de kinderen naar school zijn, eigenlijk is er geen excuus om dat bezoekje niet af te leggen en weet dat de wijkagent voor minder aan de deur komt, dus…..
Deze wijk agent heeft nu dus een ‘stop-gesprek’, zoals ze dat zo mooi noemen. De wijkagent wijst de ouder die zich niet houdt aan de beschikking op de consequenties, mocht deze ouder zich niet aan de beschikking willen blijven houden. Wat is nou die consequentie? Dat deze ouder opgeroepen zal worden als verdachte en vervolgd zal worden. Weet dat zo’n gesprekje al wonderen doet!
OM
Stel dus dat de weiger ouder, de omgangsfrustrerende ouder, de verstotende ouder zijn/haar schouders ophaalt en derhalve het gesprekje met de wijkagent niet geholpen heeft, dan hoort de politie in samenspraak met het Openbaar Ministerie (het OM) verdere stappen te ondernemen, standaard!!!! Dus geen proefprocessen of artikel 12 procedures, ouders zijn al aardig uitgeput en tijd is onze grootste vijand. Nee, de politie en het OM horen adequaat en snel op te treden om ouderverstoting te voorkomen, tegen te gaan.
Immers, deze situatie voldoet aan de 3 eisen die er blijkbaar gesteld zijn:
- Er is een getuige,
- Er is een verdachte,
- Er zijn onderzoeksmogelijkheden.
Dus de aangifte is al opgenomen en gaat naar de screeningsafdeling, bij de politie. Op basis van bovengenoemde eisen gaat een aangifte op basis van artikel 279 WvSr standaard op het stapeltje ‘ja’ en derhalve naar het OM voor toestemming om hier verder op door te gaan.
Het OM geeft hierop dus standaard een akkoord om de zaak verder te onderzoeken. Zo komt de aangifte dus met een akkoord terug bij de politie. De politie stuurt nu een briefje naar de weiger ouder:
Geachte mevrouw/mijnheer,
U bent verdachte inzake een misdrijf en we nodigen u uit voor een verhoor op die en die datum.
Als service kan de politie erbij vermelden waarvan die persoon verdacht wordt; omgangsfrustratie, maar ach, mensen die wel eens uitgenodigd zijn door de politie weten dat ze wel vaker mensen met grote vraagtekens laten zitten totdat ze werkelijk tegenover 2 agenten zitten.
De verdachte/weiger ouder/omgangsfrustrerende ouder/verstotende ouder moet dus naar het bureau komen om te verklaren.
Deze verklaring gaan naar het OM
Het OM geeft hier een vervolg op.
Wat is dat vervolg dan? Want oei oei oei, waar zijn we toch mee bezig… althans dat wordt ons dan verweten, je wilt toch niet dat die ouder in de gevangenis komt… Emotionele chantage heet dat.
TOM zitting
Nou, denk in eerste instantie eens aan een TOM zitting, waarbij afspraken worden gemaakt; je houdt je aan de vastgestelde beschikking anders gaat het OM je werkelijk voor de rechter brengen. Deze tussen oplossing zorgt er voor dat die ouder geen strafblad krijgt waardoor de consequenties nog minder groot zijn (geen DNA afstaan, maar denk ook aan een eventuele verklaring van geen bezwaar of goed gedrag).
Maar wil die weiger ouder dus geen TOM zitting en gokt die ouder dus op een rechter die mee zal gaan in strafbaar gedrag, dan zit er niets anders op dan dat die ouder werkelijk tot verantwoording wordt geroepen door de rechter. Dan nog kan het ontzettend meevallen. Denk aan een sepot onder voorwaarden. Dus, als die ouder nu wel de beschikking opvolgt, dan gebeurt er niets, maar blijft die ouder weigeren, dan volgen er sancties. Denk aan boetes, aan kleine taakstrafjes. Hoe dan ook heeft deze ouder nu een strafblad.
Dat vooruitzicht is meer dan genoeg om 90% van alle komende ouderverstoting te kunnen voorkomen.
Harde aanpak
Blijft die weiger ouder desondanks het kind weghouden, dan is er helemaal niets mis met keiharde aanpak. Het kind wordt dan zodanig geestelijk mishandeld dat dit kind bevrijd moet worden. Dat doen we immers ook bij seksueel en of fysiek misbruik en/of verwaarlozing. Wijziging hoofdverblijfplaats is dan de eerste logische oplossing waaraan gedacht moet worden.
Stel een paar voorbeelden en er komt een hele 180 graden draai in onze samenleving. Advocaten praten met elkaar en zullen hun cliënten gaan waarschuwen; pas maar op want anders…. En al gezegd; die verstotende ouder mag dan wel pathogeen zijn, maar niet achterlijk.
Met andere woorden; als de politie en het OM gewoon hun werk zouden doen, binnen de wet die er nu al is , artikel 279 WvSr handhaven, dan zou dat enorm veel schelen.
Vraag jezelf maar eens af waar de weerstand vandaan komt. Waarom de politie en het OM nu radeloze ouders wegsturen waardoor de nodige familiedrama's ontstaan, waardoor ouders overstappen op eigen recht!? Zeker als diezelfde politie de rode loper blijft uitrollen juist voor de foute ouder…liever meegaat in krokodillen tranen en vage vermoedens. Maar goed, dat is een andere discussie, die in een ander artikel geadresseerd zal worden.
Note: bovenstaand gelezen zie je meteen wat er nog mankeert:
- Het erkennen van een kind, zou automatisch tot gezamenlijk gezag moeten leiden. Nu is er een groot hiaat. Ben je niet getrouwd of heb je geen geregistreerd partnerschap, is de man afhankelijk van een handtekening van de vrouw om gezamenlijk gezag te hebben, of moet vader hiervoor procederen.
- Voordat ouders een beschikking hebben, is er al veel te veel gebeurd. Blijkbaar ben je er samen n iet uitgekomen met mediation, of heeft dat convenant de waarde van wc papier…. Maanden zijn verstreken, investeringen letterlijk en figuurlijk gedaan. Herken ouderverstoting, het VKC en st.Kog vinden allemaal dat een convenant dezelfde waarde als een beschikking hoort te hebben. Er staan immers twee handtekeningen onder…