Gezamenlijk gezag

Ouderverstoting komt voor in verschillende leeftijdsgroepen. In de categorie 0 t/m 12 jaar is het verstandig om in ieder geval gezamenlijk gezag te regelen. Op deze manier heb je het recht om betrokken te blijven in het leven van jouw kind. Denk hierbij aan keuze huis- en tandarts, school, verhuizing, reizen naar het buitenland. School, info en gezag

Als het ouderschapsplan niet van de grond komt, zorg er dan in ieder geval voor dat er wel een omgangsregeling vastgelegd wordt. Doe dit wel in een keer goed, voeg een dwangsom toe, zodat degene die de afspraak niet nakomt een boete krijgt. Zorg dat je in contact blijft met je kind. Gebruik de omgangsregeling om kwalitatief te investeren in de relatie met je kind. Wij treffen aardig wat ouders die nog een omgangsregeling hebben; werk de-escalerend, vraag niet om meer omgang!

Op het moment dat jij start met het aanspannen van een procedure geef je in principe de regie uit handen. Je vraagt derden om hun mening. Deze ‘derden’ zijn niet ouder van jouw kind en zullen dus anders op jouw verzoek reageren dan je misschien verwacht. Als je je zaakjes niet goed op orde hebt; een inkomen, een fatsoenlijke plek waar jij je kinderen kunt ontvangen, een sociaal leven, met wie ga je om, dan word je daar door dezelfde ‘derden’ op afgerekend. Ga niet wijzen naar je omgeving, deze mensen liggen opdat moment niet onder de loep. Jij hebt je kwetsbaar opgesteld; jij hoort te begrijpen hoe het systeem in elkaar zit.

Rechter, RvdK

Geen rechter gaat een vonnis afgeven zonder advies van de Raad voor de Kinderbescherming. Op dat moment gaat het mis, wordt er olie op het vuur gegooid. De Raadsonderzoekers, al dan niet met HBO opleiding doen niet aan waarheidsvinding. Ze schrijven op ‘hij zegt,’ ‘zij zegt’. Ze onderzoeken NIET op waarheid. De Raad schrijft klakkeloos alle beschuldigingen van de tegenpartij op; waarop de andere partij in de tegenaanval gaat. Conclusie van de Raad: de ouders diskwalificeren elkaar en het belang van de kinderen staat bij hen niet centraal. Het begin van het einde.

Persoonlijk verhaal: Soraya Warnar-Soer

Er komt een raadsonderzoek naar beide ouders; jullie worden tegen elkaar uitgespeeld. Tussenkomst van de Raad werkt escalerend! Een Raadsonderzoeker, bewust handelingsonbekwaam, die gebruik maakt van een verouderd beleid heeft ‘een gesprekje’ met jouw kind. Dat kind wordt belast; het moet keuzes gaan maken. Vind jij pappa lief?…. Jouw kind wil dat helemaal niet, jouw kind wil geen keuzes maken, wil hier helemaal niet in betrokken worden. Jouw kind wil gewoon lekker buitenspelen, of chillen met vrienden of vriendinnen. Zodra een professional een brief van een kind ontvangt waarin staat dat het pappa of mamma niet meer wil zien zouden alle alarmbellen af moeten gaan!!

Waar moet een rapport van de RvdK aan voldoen?

Natuurlijk ga jij reageren op het rapport van de Raad; zijn ze nou helemaal! Maar jouw reactie wordt een bijlage bij het rapport, een bijlage die uiteindelijk kwijt raakt. Reageren is dus verspilde energie; dit moet je niet doen. 

De rechter heeft zijn rapport van de Raad en er komt nu een rechtszaak. Om geen omgang te vonnissen gaat nog te ver, tijdens zo’n eerste rechtszaak is de conclusie vaak: ‘pappa en mamma kunnen niet communiceren’. De rechter verplicht de ouders tot een leuk project: ouderschap blijft, kind uit de knel, of een dergelijk project. Geen van deze projecten heeft bewezen positieve resultaten opgeleverd bij een zogenaamde vechtscheiding. Daarnaast kan verder procederen kan er toe leiden dat het gezin onder toezicht wordt gesteld (ots). Op dat moment wordt de situatie nog een graad erger, ‘derden’ gaan zich bemoeien met jouw dagelijkse gezinsleven. Dezelfde bewust handelingsonbekwame professionals, met alle gevolgen van dien.

Het uiteindelijke resultaat kan zijn dat de rechter:

  • Of beide ouders niet instaat acht het ouderschap uit te voeren; jouw kind wordt dan uit huis geplaatst bij een pleeggezin (uhp). Saillant detail, een ots en een uhp brengen behoorlijk wat geld in het laatje bij de instanties. Overduidelijk een voorbeeld van de perverse prikkels binnen het systeem
  • Of het eenhoofdig gezag toekent aan de andere ouder (en dat hoef jij dus niet te zijn).

De rechtspraak: de huidige situatie in Nederland

Resultaat: procederen is in feite legalisering van ouderverstoting; je bent uiteindelijk verder van huis, de situatie is belastend voor je kind en jij krijgt de zwarte piet toegespeeld.

Samenvatting

Het huidige systeem werkt niet voor de verstoten ouder. Het recht kunnen wij individueel niet veranderen. De politiek heeft tot op heden nog niets kunnen veranderen. De belangen zijn erg groot. Procederen vraagt om de mening van derden. Deze derden weten niet wat ouderverstoting inhoudt. Dus als jij het beter weet word jij afgedaan als de strijdende ouder.

Het kind wordt ongevraagd in de situatie betrokken; wordt ondervraagd door professionals die bewust handelingsonbekwaam zijn. Deze professionals kunnen het verschil niet maken. Al hadden ze deze kennis wel, dan nog zouden ze het verschil niet kunnen maken binnen het huidige systeem. Er bestaat geen slagkracht of motivatie om het te veranderen. Rechters passen zelden wijziging van de hoofdverblijfplaats toe. Als ouder ben je overgeleverd aan de willekeur. Of de rechter een goede dag heeft, of hij het aandurft etc.

En mocht de rechter wel goed vonnissen dan is de kans groot dat er een Hoger Beroep volgt via de tegenpartij die werkt met een advocaat op toevoeging…. Weet dat alle rechters uiteindelijk in toom gehouden worden door de justitiële top; het beleid moet gevolgd worden want er zijn heel veel banen van afhankelijk.