Is iets uitspreken, bepalen, waar niet om gevraagd is.

Althans, dat blijven de rechters volhouden en dan kunnen wij wel aankomen met tegenargumenten, maar daar wordt toch niet naar geluisterd, willen wij de rechters helpen, toch? Vandaar is het heel belangrijk om alles in 1 keer te vragen, op te eisen.

En hoe doe je dat? Nou door jouw advocaat aan te sturen. Wie betaalt, bepaalt!

Dan zeg je dus NEE tegen alles wat verder tijd rekt, NEE tegen alles wat jouw ouderschap ter discussie stelt. Denk bijvoorbeeld aan allerlei onderzoeken door derden, die eigenlijk totaal niet onderlegd zijn om (komende) ouderverstoting te onderkennen. Hoe meer zogenaamde professionals jij toelaat in jullie leven, hoe meer jij de regie kwijt zult raken doordat jij langs hun normen en waarden lat wordt gelegd.

Zo lang jouw ouderschap niet ter discussie stond voor de scheiding, hoef jij je niet alleen te onderwerpen aan allerlei pilots, zogenaamde goed bedoelde initiatieven, mediation, trajecten etc., het is zelfs zwaar contra productief. Het geeft jouw ex een podium en door tijdverlies de ruimte om jouw kind te bewerken en tegen jou te laten keren. Dit zal jij gemotiveerd moeten weigeren daar dit alles kindermishandeling is en ex-partnergeweld.

Jouw kind hoeft niet bevraagd te worden, een kind zit helemaal niet te wachten op keuzes, of van derden hoeft te horen dat jij bent wel aardig bent of van het kind houdt. Laat dat maar gewoon rechtstreeks weten. En derden gaan het vieze werk helemaal niet voor jouw opknappen. Wat jij niet voor elkaar kreeg in/tijdens de relatie, krijg jij zeker niet via anderen voor elkaar en al helemaal niet via de zogenaamde professionals. Jij geeft jouw ex en de instanties enkel munitie om jou aan te laten merken als lastig, strijdend, labiel, agressief, want alles wat jij doet zal negatief worden uitgelegd. Geef jouw ex geen podium.

Voorop gesteld dat jij je dus niet schuldig maakt aan kindermishandeling in de vorm van fysiek geweld, seksueel misbruik en/of verwaarlozing. Stelt jouw ex dit dus ter discussie, zal jij dit op feiten onderzocht willen hebben en de beweringen moeten stoppen.

Waarbij wij aantekenen dat, als het kind dus blijkbaar ingezet wordt als pion, als gelijkwaardige omgang/ toegang tot jouw kind een punt van discussie is, het uitermate verstandig is om zeker voor 50/50 co-ouderschap te gaan (of parallel als communicatie voor jouw ex een dingetje is) voor het gezonde tegenwicht.

En besef dat je dus alleen goed tegenwicht kan bieden als jij, als ouder, jouw verantwoordelijkheid neemt en dus investeert in de relatie met jouw kind. Dat jij in de periode dat jij jouw kind ‘hebt’ ook je daadwerkelijk bezig houdt met jouw kind, naast jouw werk en of huishouden. Dat jij dus 1 op 1 activiteiten onderneemt die jullie relatie verstevigt.

Het mooie van 50/50 ouderschap is ook nog eens dat er voldoende tijd is voor jouw ex om ook aan het werk te gaan, net zo goed als jij dat doet en het leven in de periode dat jij jouw kind ‘hebt’ organiseert in de vorm van bijvoorbeeld kinderopvang.

Dat houdt dan ook weer in dat je daardoor zelfs jouw ex beschermt tegen zichzelf. Immers, als jouw ex aan het werk is, heeft deze ex minder tijd om zich te verliezen in rancune en boosheid. Werken geeft afleiding, opent een andere wereld en is een goed voorbeeld voor de kinderen.

Het maakt ook jouw ex financieel minder afhankelijk wat de gelijkwaardigheid ten goede komt.