Geachte rechtspraak, 

Gisteren hebben we elkaar weer ontmoet en uiteindelijk belandden we in een discussie waarvan ik denk dat die niets met ouderverstoting te maken heeft.

Voor alle duidelijkheid vraag ik je met klem onze website te bezoeken en goed onze definitie tot jou te nemen. We hebben het over 1 pathogene ouder, die vanuit een (jeugd)trauma niet kan onthechten en de kinderen inzet als pionnen en de andere, gezonde, goede ouder, plus vaak de hele achterban uit het leven van het kind werkt. 

Deze pathogene ouder wordt daarbij gesteund en geholpen door de rechtspraak en instanties. Slecht gedrag wordt beloond en ouders, plus de kinderen,  gaan letterlijk en figuurlijk kapot.

Als ouders in de rechtbank komen, is er al genoeg gebeurd. Het idee dat ouders dan maar weer eerst in mediation, of wat voor trajecten dan ook, moeten, zonder dat er eerst is vastgesteld met wat voor ouders jullie te maken hebben, is traumatiserend voor ouder en kind plus enorm kostbaar voor de samenleving en de ouder in het bijzonder.

Feit is dat het anders kan en anders moet. Kwestie van willen en doen. 

Je vertelt ons dat, met jullie visiedocument uit 2016, nu als pilots in het land wordt uitgerold. Een kwalijke ontwikkeling als de laatste inzichten niet worden meegenomen. Een vervelende ontwikkeling daar Herken Ouderverstoting de ouders heel goed zal instrueren en vertellen waar naar ze in de rechtbank moeten vragen en vooral ook waartegen ze ‘nee' moeten zeggen., waartegen zij zich zullen moeten verzetten.

Tot op de dag van vandaag is Herken Ouderverstoting de enige die zich aan afspraken houdt en de ouders wijst op hun eigen verantwoordelijkheid. Dat alleen al is van de zotte, daar de rechters net zo goed een enorme verantwoordelijkheid hebben en moeten stoppen om zichzelf op die hoge troon te zetten. Wie zijn die rechters die strepen door levens halen?!

Wat te doen, want we kunnen nu natuurlijk weer alle rechters gaan aanschrijven, zoals wij al 2 keer hebben gedaan, maar is dit niet de taak van jullie?! Fijn dat er contact wordt opgenomen met het onderwijscentrum en dat er gekeken wordt naar hetgeen aankomende kinderrechters nu moeten leren, maar hoe bereiken wij de nu functionerende rechters, die met een groot gebrek aan empathie en compassie ouders overleveren aan handelingsonbekwame ‘professionals’ en de verantwoordelijkheid over de schutting gooien? Zo lang er geen constitutioneel hof is, kunnen wij nergens verhaal halen.

Het zal bekend moeten worden onder alle familierechters dat er eerst een 0 meting plaats moet vinden. Dat ouders het recht hebben om te wijzen op de MASIC. Als daar uitkomt dat hier dus sprake is van ouderverstoting, of in ieder geval dat mediation geen zin heeft, dan hoort de rechter dit gegeven eerst verder te willen onderzoeken; met wie heb ik te maken?! Een gedegen diagnose dus voordat men verder gaat. Door een klinisch psycholoog en daar hebben we er genoeg van in Nederland! Bij de Raad van Kinderbescherming, maar ook bij genoeg andere instellingen. BIG geregistreerd, voor minder gaan wij niet! 

Tja en dan….Dan willen wij, ouders, het volgende; dat een rechter zich in detail gaat uitspreken. Wij zullen alle ouders vertellen waarnaar ze kunnen vragen; een omgangsregeling die zo wat van minuut tot minuut loopt, waarbij aan alles is gedacht. Dus de wisseldag, de vakanties, noem maar op. Maar ook dat er in komt te staan dat als er iets speciaals gebeurt in de familie, denk aan overlijden of juist een jubileum, dat het kind erbij mag zijn. Dat natuurlijk beide ouders bij happenings in het leven van het kind kunnen zijn, ook al is het niet de beurt van die ouder. Denk aan bijvoorbeeld een diploma uitreiking. 

Als communiceren een dingetje is en 1 ouder over de rode gaat, als die maar enigszins de andere ouder zou moeten ontmoeten, dan ga je die niet op krukjes zetten, maar dan spreek je parallel ouderschap uit. Dan zorg je er voor dat ouders totaal geen contact meer met elkaar hebben en geef je dus de pathogene ouder geen podium. 

Kinderen in trajecten, die stem van het kind? Eerst die diagnose en als daar dus uitkomt dat we te maken hebben met een pathogene ouder, laat dan het kind met rust! Hoe meer structuur en duidelijkheid richting de pathogene ouder, hoe beter de scheiding en daarop volgende jaren zal verlopen.

En zet de dwangsom erop, naar beide ouders toe! De ouder die de omgang frustreert moet bestraft worden, slecht gedrag moet niet beloond worden.Om het verhaal compleet te maken en geen ruis; die dwangsom kan omgezet worden in lijfsdwang! Ook dat hoort in de beschikking te staan opdat ouders niet weer hoeven te procederen. 

Sowieso zal er meer respect moeten komen voor die beschikking, die zal nageleefd moeten worden; strafrechtelijk en niet weer het zoveelste civiele procesje. Dus hoe duidelijker de uitspraak, hoe meer handvatten voor de politie en het Openbaar Ministerie.

Vraag aan jou is nu dus hoe wij al die rechters gaan bereiken, want het is zo kinderlijk eenvoudig om het anders te kunnen en willen. Hiermee voorkom je in ieder geval ellende voor alle komende ouders en kinderen die nog bij een rechter uitkomen.

Dan hoeft Herken ouderverstoting zich enkel nog druk te maken over de 1 miljoen mensen hier in Nederland die rondlopen met het trauma, wat hen is aangedaan door de overheid en de rechtspraak. 

Voor nu wil ik dus weten of wij alle rechters moeten aan gaan schrijven of dat er een communicatie bulletin komt met een verslag met nieuwe inzichten naar alle rechters (dus ook strafrechters) opdat elke rechter eerst weet met wie die te maken heeft voordat ouders het zoveelste contra productieve traject in moeten?