Ergens in mei 2020 kreeg ik een e-mail van Noella, althans haar vertrouwenspersoon. 

Noella en haar broer Fedde waren tegen een correspondentie aangelopen, die voor zichzelf sprak en hebben dat verwerkt tot het prachtige boek wat het nu dus is!

Of ik het wilde lezen en wat ik ervan vond. Noella en Fedde hebben heel veel andere spelers in het veld hetzelfde gevraagd. Blijkbaar hebben velen de kans gemist op tijd dit boek te ontdekken, of willen ze het niet weten? 

Zonder een vermanend vingertje krijg je als buitenstaander inzicht in de verschillende belevingswerelden van de ouders en de kinderen. Voor velen herkenbaar, helaas! 

Natuurlijk heb ik gereageerd. Ik ben dolenthousiast. Elke jongere vanaf 16 jaar zou dit boek moeten lezen! Al is het maar om empathie op te brengen voor ouders die onterecht worden uitgebannen , maar ook dat destructieve patronen doorbroken moeten worden, helaas dus door onze kinderen. Wij hebben de fouten gemaakt. Een zware taak. Maar toch, het begint bij bewustwording en zonder maar iets van van een vermanend vingertje , wordt je meegevoerd.

"Verplichte kost!" vatte het precies samen en dat kwam op de achterkaft.

Hoe kan het zijn dat deze 2 woorden bijna het tegengestelde bereikten, dan mij voor ogen staat?

Dat deze 2 woorden op een achterkaft de veronderstelling wekt dat dit boek uit 'onze koker' komt en derhalve niet in ontvangst genomen gaat worden door...Noem maar op!

Dat er dus een cancelcultuur is jegens mensen die met ons geassocieerd worden? Door de keten die elkaar in het zadel houdt? 

Om elke indruk van belangenverstrengeling tegen te gaan staat dus bij de tweede druk , mijn "verplichte Kost!" niet meer op de achterflap.