Hoe kan het zijn dat het Ministerie van JenV een bewezen werkende 0-meting vervangt met een eigen vragenlijst? Daar quote Anna Van Beuningen in een persoonlijk kort gesprek tijdens ‘De voor de jeugddag”, het VNG congres, waar wij gratis in een stand mochten staan:
“Tja, die MASIC, daar hebben sommige organisaties toch moeite mee, dus we zijn bezig met een eigen vragenlijst”.
Ik heb meteen geantwoord dat zij niet opnieuw het wiel moest gaan lopen uitvinden. Dat de MASIC niet meer dan een assessment is. Waarbij ouders dezelfde vragen krijgen en eigenlijk de gelegenheid krijgen gestructureerd, vanuit eigen perspectief, te uiten of er, voor de scheiding, sprake is geweest van huiselijk geweld.
En als dat zo is, dan moet dat op feiten/waarheid, forensisch onderzocht worden. Waarbij valse beschuldigingen een vervolg krijgen, daar dat een uiting is van pathogeen ouderschap. Een gezonde ouder doet dat niet en als dat niet meteen geadresseerd wordt, als die persoon niet meteen tegen zichzelf in bescherming wordt genomen, dan weten wij nu allemaal wat het vervolg zal zijn.
We moeten erop kunnen vertrouwen dat zodra 1 ouder het ouderschap van de ander ter discussie stelt, er meteen die MASIC plaats zal vinden en dat maatwerk volgt, door capabele professionals en dan zit je in de hoek van klinisch en trauma psychologen.
Net zo goed als dat je kinderen niet in een thuis situatie laat als je weet dat daar seksueel misbruik, fysieke mishandeling en/of verwaarlozing plaats vindt, horen kinderen niet te wonen bij een pathogene ouder.
Maar als het dan toch zo zou moeten zijn dan zit daar minimaal 50% van de tijd, dus Parallel ouderschap, tussen.
Een beschikking met een strak ouderschapsplan en een boetebeding, met lijfsdwang en inzetten van politie, mocht dat nodig zijn sluit de boel.
Pathogene ouders zijn ziek , maar niet achterlijk. Als ze weten dat ze niet meer wegkomen met verstotend gedrag, dat gedrag consequenties heeft, dan kunnen ze in 1 keer zich wel gedragen.
In heel dit plaatje komt geen jeugdbescherming, geen kinderbehartigers, geen bijzonder curatoren, geen therapeuten, geen coaches, geen…..vul maar in….. aan te pas.
Is dat de reden dat de MASIC niet goed valt bij al die organisaties die nu ons onderwerpen aan hun destructieve werkwijze? Want ze weten heus wel dat al die trajecten, die dwang/drang, niet werkt. Niet voor niets schrijven ze leugens in hun rapporten. Niet voor niets chanteren ze jou met jouw kind. Niet voor niets bedreigen ze je met jouw meest kostbare bezit.
Ik heb dus gezegd dat ze zich schrap kon gaan zetten, als ik er achter zou komen dat het Ministerie JenV, voor de zoveelste keer, meer oog heeft voor het verdienmodel, dan het welzijn van de burger.
En kijk aan! Berichten van ouders die vragen om de MASIC, maar vervolgens dus eigen onderzoekjes krijgen van professionals die totaal niet capabel zijn om maar enigszins zich bezig te houden met complexe scheidingen.
Een vragenlijst die verdacht veel lijkt op LIRIK.
En wat is LIRIK dan? Nou, dat kun je nog steeds terug vinden op de website van het NJI !
Maar goed, hier de pdf:
Wat is nou het probleem met LIRIK zou je zeggen. Nou dit dus:
“De LIRIK is een onbetrouwbaar en niet valide instrument gebleken. Dat blijkt uit onderzoek van De Kwaadsteniet en collega’s van de Radboud Universiteit. Dat het NJI dit instrument (als je het een instrument wilt noemen) nog steeds ‘adverteert’ is dubieus.”
Hier dus beide onderzoeken die deze bovenstaande quote, van iemand uit ons informele netwerk, die het kan weten, onderbouwen:
Met die LIRIK kunnen de jeugdbeschermers, de raadsonderzoekers, de éénpitters en dus iedereen in de keten die niets kunnen betekenen bij ouderverstoting, naar harte lust doorgaan met hun onderbuikgevoelens, vermoedens, onverwerkt eigen trauma, beeldvorming van onze exen, vooroordelen, koker gedachten op ons en onze kinderen bot te vieren.
Dit kan niet waar zijn?
Dat zou je denken, maar niemand dus die de paar mensen aan de top terug fluit en hun erop wijst dat hierdoor heel veel rechten van de mens en kinderen geschonden worden.
Wij hebben recht op een goede diagnose, voordat men tot behandeling overgaat en ook die behandeling hoort op maat te zijn.
De keten die het niet kan, hoort ons met rust te laten.