Bij ouderverstoting kun je op verschillende manieren met de politie in aanraking komen:
- Je kunt aangifte doen van een strafbaar feit
- Je denkt dat je aangite kunt doen van een strafbaar feit (maar het is niet strafbaar)
- Er is aangifte gedaan tegen jou
- Er wordt een melding gemaakt, en denk hier niet te licht over: een melding kan zoch zowel voor als tegen je keren: waar rook is is vaak ook vuur...
Hoe doe ik aangifte:
Je kunt in Nederland aangifte of klacht doen van een strafbaar feit. Een daartoe bevoegd opsporingsambtenaar is volgens artikel 163 lid 9 en artikel 165 lid 1 verplicht die aangifte danwel klacht op te nemen.
Aangifte: Art. 163 lid 9: Tot het ontvangen van de aangiften bedoeld in de artikelen 160 en 161, zijn de opsporingsambtenaren, en tot het ontvangen van de aangiften bedoeld in artikel 162, de daarbij genoemde ambtenaren verplicht.
Klacht: Art. 165 lid 1: Tot het ontvangen der klachte is elke officier van justitie en elke hulpofficier van justitie bevoegd en verplicht.
Nu we het erover eens zijn dat men in principe een aangifte op moet nemen komt in de eerste plaats nauwelijks voor dat een klacht niet opgenomen wordt. Vaker komt het voor dat een aangifte niet wordt opgenomen.
De meest voorkomende oorzaken:
- Het strafbare feit is in feite civielrechtelijk (is dus geen strafrecht), je moet dus naar een gewone advocaat om "je recht te halen"
- Er is onvoldoende bewijs
- Het feit is niet strafbaar (artikel 16 Grondwet - het legaliteitsbeginsel - Geen feit is strafbaar dan uit kracht van een daaraan voorafgegane wettelijke strafbepaling.)
Deze laatste, artikel 16 uit de grondwet, is een heel belangrijke en veel mensen verkijken zich daarop.
Een voorbeeld: artikel 310, wetboek van strafrecht.
Bij scheidingen wordt heel erg veel ruzie gemaakt om... jouw CD, mijn CD. Mensen willen uiteindelijk aangifte doen van diefstal van een tuintafel, maar voor aangifte van dit strafbare feit moet dus dit feit aan ALLE bestandsdelen van artikel 310 voldoen.
- Hij (of zij, de wet spreekt altij in de "hij" vorm)
- die "enig goed" - de tuintafel
- die geheel of gedeeltelijk aan een ander toebehoort - (klopt ook)
- wegneemt
- met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen (de ander wil het ook echt houden, niet enkel even lenen)
- wordt gestraft... etc.
Kortom, alle bestandsdelen zitten erin, alles voldoet, we hebben ons heel veel moeite getroost om alles goed na te tijken en op het bureau wil men nog steeds de aangifte niet op nemen.... want volgens art 316 Wetboek van Strafrecht kun je geen diefstal plegen tussen echtgenoten die niet gescheiden zijn van bed en tafel (lid 1) en als dat wel het geval is kan er enkel een klacht ingediend worden, alsnog geen aangifte dus (lid 2).
Conclusie:
Wat dan weer wel van belang is dat je je niet zomaar laat wegsturen! Blijf altijd netjes, blijf altijd rustig in een politiebureau maar je mag verwachten dat een agent je kan uitleggen waarom er geen aangifte wordt opgenomen, wat de reden daarvan is. En met die reden kun je waarschijnlijk ook weer verder! (Civielrechtelijk is een reden om met een advocaat verder te gaan bijvoorbeeld) Het is dus altijd een heel goede zaak om goed beslagen ten ijs te komen!
Ga je dus aangifte doen dan zijn een paar dingen handig om vantevoren te bedenken.
- Elk bureau in Nederland is verplicht een aangifte op te nemen. Laat je niet wegsturen. Aangifte van een strafbaar feit moet gedaan worden als het feit waarvan aangifte wordt gedaan in het wetboek van strafrecht strafbaar is gesteld. Het moet aan de voorwaarden die in het artikel staan voldoen als het strafbaar is.
- Bel met de politie voor een persoonlijke afspraak om een aangifte te doen (0900-8844). Doe deze aangifte NIET digitaal. Zorg ervoor dat je geen (digitaal) nummer bent, maar iemand van vlees en bloed. Bekijk het betreffende wetsartikel thuis en kijk wat er nodig voor is om het artikel van toepassing te laten zijn (zijn alle bestandsdelen aanwezig)!
- Wij adviseren dat je je aangifte thuis schriftelijk uitwerkt en die dus mee neemt. Ga er niet heen om een onsamenhangend verhaal uit de losse pols te spuien. Die agent moet het namelijk allemaal noteren en zeker weten dat het uitschrijven van zo’n aangifte geen recht zal doen aan hetgeen jij wilt aangeven.
- LET OP: geef bij elke aangifte helder aan dat jij verzoekt tot vervolging! (De agent zal dat, als het goed is, ook vragen tijdens de aangifte)
Vervolgens zal de officier van justitie je aangifte opnemen, of hij vaardigt een bevel uit dat de politie verplicht je aangifte op te nemen. Dit kun je prima zelf doen, daar heb je géén advocaat voor nodig. Zorg wel dat je alles zorgvuldig bewaart (papieren, bewijsstukken enz) en maak kopieën van de brieven enz die je stuurt. (Mocht men niet op tijd reageren, kun je een klacht indienen en je originele brief bijvoegen)
Dit werkt GEGARANDEERD! Eigen ervaring.
Op basis waarvan kun je aangifte doen:
Smaad of laster (belediging)
Stel je leest in rapporten beweringen terug die je onderuit halen zoals beschuldigingen van (seksueel) misbruik, dan zul je daar iets van moeten vinden! Hoor je van mensen dat jouw ex (of diens familie) verhalen over jou vertelt die zeer schadelijk zijn, dan MOET je daar iets van vinden, want doe je dat niet en denk je dat het wel over zal waaien dan kom je heel cvaak bedrogen uit. Je ex zal namelijk doorgaan met deze verhaaltjes als je geen actie onderneem en instanties en professionals zullen zeggen dat die verhalen wel een kern van waarheid zullen bevatten. Immers, als het niet waar zou zijn had je er destijds wel iets tegen ondernomen.Maak dus altijd kopieën van foute of valse beweringen, vraag mensen die jou iets vertellen hun verhaal op schrift te zetten en ga naar de politie en doe aangifte, waarbij je dus verzoekt tot vervolging.
Smaad is een vorm van belediging en is het moedwillig zwartmaken van een ander door in het openbaar iets te vertellen waarvan je weet dat hetgeen je verteld waarheid is, anders dan uit noodzakelijke verdediging of te goeder trouw. En let op: ook als je "de waarheid aan het licht wil brengen" kun je strafbaar zijn! Vaak is het doel het "beschadigen" van de reputatie van het slachtoffer.
Anders dan bij laster gaat het bij smaad dus niet per se om beschuldigingen die onwaar zijn. Vaak worden die beschuldigingen ook flink aangedikt om het slachtoffer zo veel mogelijk aan de schandpaal te nagelen. Het hoeven niet per se strafbare feiten te zijn waarvan het slachtoffer wordt beschuldigd; overspel of afwijkende seksuele voorkeuren kunnen zich ook lenen voor smaad.
De motieven verschillen, maar kunnen vaak gezocht worden in wraak of frustratie na het beëindigen van een relatie. Ook kan smaad uitvoering zijn van een dreigement dat geuit is bij chantage als het slachtoffer niet mee wenst te werken.
Smaadschrift is smaad door het publiceren van tekst of afbeeldingen. De maximale straf is in dit geval beduidend hoger.
Bij laster gaat het dus, zoals gezegd ook om het moedwillig zwartmaken van een ander maar dan met feiten waarvan je weet dat ze NIET de waarheid bevatten, er is dus een wezenlijk verschil. Ook hier is het doel vaak weer andermans reputatie zoveel mogelijk "te beschadigen".
Art 261 Wetboek van strafrecht - Belediging - Smaad en smaadschrift
- Hij die opzettelijk iemands eer of goede naam aanrandt, door telastlegging van een bepaald feit, met het kennelijke doel om daaraan ruchtbaarheid te geven, wordt, als schuldig aan smaad, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de derde categorie.
- Indien dit geschiedt door middel van geschriften of afbeeldingen, verspreid, openlijk tentoongesteld of aangeslagen, of door geschriften waarvan de inhoud openlijk ten gehore wordt gebracht, wordt de dader, als schuldig aan smaadschrift, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
- Noch smaad, noch smaadschrift bestaat voor zover de dader heeft gehandeld tot noodzakelijke verdediging, of te goeder trouw heeft kunnen aannemen dat het te last gelegde waar was en dat het algemeen belang de telastlegging eiste.
Art. 262 Wetboek van strafrecht - Belediging - Laster
- Hij die het misdrijf van smaad of smaadschrift pleegt, wetende dat het te last gelegde feit in strijd met de waarheid is, wordt, als schuldig aan laster, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie.
- Ontzetting van de in artikel 28, eerste lid, onder 1° en 2°, vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Verweren tegen smaad en smaadschrift
Niet iedere gedane uitlating kan juridisch worden gekwalificeerd als smaad of smaadschrift. Het is belangrijk dat je je niet te snel neerlegt bij de beschuldiging dat je je schuldig hebt gemaakt aan smaad of smaadschrift. Sowieso is voor een bewezenverklaring van smaad of smaadschrift vereist dat de verdachte de opzet had om de ander in zijn eer en goede naam aan te tasten. Die opzet is niet altijd aanwezig.
Lid 3 van artikel 261 Sr bepaalt verder nog dat iemand niet wegens smaad of smaadschrift veroordeeld kan worden wanneer deze heeft gehandeld tot noodzakelijke verdediging, of te goeder trouw heeft kunnen aannemen dat de uitlatingen waar zijn en dat het algemeen belang gediend is met openbaarmaking. Dit laatste is een zware eis, waar niet zomaar aan voldaan is.
Als je online gaat vertellen wat er in je leven gebeurt, doe dat dan niet met naam en toenaam. Hebt het over je ex, de moeder of vader van je kind, je familie. Schrijf over jouw ‘zoon’ of ‘dochter’, en haal dus niet specifiek de namen aan. Maar schrijf er wel over! Hoe meer jij naar buiten treedt, hoe meer mensen bekend zijn met jouw situatie, hoe eerder jouw ex en je familie erop aangekeken zullen worden. Laat je wat dat betreft al helemaal niet intimideren door de instanties, jij kan er immers niet over schrijven, vertellen, als er niets aan de hand zou zijn en met zwijgen houdt jij de situatie in stand.
Foto's van je kinderen op facebook?
Dit is een civiele kwestie. Er zijn rechters die het jou dus kunnen verbieden met een dwangsom, iets met privacy en zo. Prima, maar heb dan wel tegenwoordigheid van geest; beide ouders zullen zich daarvan dan moeten onthouden en diens familie! Eens kijken of jouw ex dan nog vooraan staat. Stel dan ook die tegen eis voor, want wij kennen te veel situaties waarbij 1 ouder de kinderen mag etaleren (kijk eens hoe leuk, hoe fijn, hoe gezellig, hoe….) en de andere ouder dus niets kan/mag. Absurd.
Stalking (Belaging) - artikel 285b Sr
Als u zo hinderlijk wordt lastiggevallen dat het gevolgen krijgt voor uw functioneren. Of als het om strafbare feiten gaat, zoals mishandeling, bedreiging, huisvredebreuk, vernielingen, hinderlijk tegen uw wil blijven volgen/opdringen, hinderlijk ophouden op de openbare weg, u de weg versperren of u klemrijden met een voertuig.
Artikel 285b Wetboek van Strafrecht
- Hij, die wederrechtelijk stelselmatig opzettelijk inbreuk maakt op eens anders persoonlijke levenssfeer met het oogmerk die ander te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden dan wel vrees aan te jagen wordt, als schuldig aan belaging, gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of een geldboete van de vierde categorie.
- Vervolging vindt niet plaats dan op klacht van hem tegen wie het misdrijf is begaan.
Wat zijn voorbeelden van stalking?
Stalking is vaak het gevolg van een beëindigde relatie, waarbij een van de partijen zich niet bij de beëindiging neerlegt en contact blijft zoeken met de ander. Dit kan zich op verschillende manieren uiten, zoals:
- aanhoudend ongewenste brieven e-mails, telefoontjes en sms’jes krijgen;
- gedreigd of bedreigd worden met geweld;
- opgewacht, bespied of achtervolgd worden;
- er worden leugens of roddels over u of uw familie verspreid;
- eigendommen worden vernield of beschadigd;
- iemand doet bestellingen uit uw naam.
Valse aangifte - Art. 188 Sr
Het doen van valse aangifte: artikel 188 Wetboek van Strafrecht
Als iemand slachtoffer is geworden van een strafbaar feit, dan kan hij daarvan aangifte doen. Het doen van valse aangifte is strafbaar gesteld bij wet. Als tijdens een onderzoek blijkt dat een persoon valse aangifte heeft gedaan, dan wordt vervolging tegen de aangever ingesteld. Bij valse aangifte gaat het om feiten of gegevens in de aangifte die opzettelijk onjuist zijn, of als er aangifte wordt gedaan van een strafbaar feit, dat helemaal niet heeft plaatsgevonden. De door de politie gemaakte kosten worden op de persoon die valse aangifte heeft gedaan verhaald. Het doen van valse aangifte is strafbaar gesteld in artikel 188 Wetboek van Strafrecht (WvSr).
Artikel 188 Wetboek van Strafrecht:
'Wetende dat' strekt zich uit tot het onware van een door aangever gedane bewerking. Een gedeeltelijk onjuiste aangifte valt ook onder dit wetsartikel, bijvoorbeeld onjuiste informatie over de identiteit van de dader of het plaats delict. Het beschermd belang van dit wetsartikel is dat het ambtelijk of justitieel gezag wordt beschermd. Gevangenisstraf varieert van maximaal een jaar of een geldboete van de derde categorie, dat wil zeggen € 4.500 bij natuurlijke personen of € 1.1250 bij rechtspersonen. Een combinatie van beide hoofdstraffen is mogelijk voor een natuurlijk persoon. Als bijkomende straf kan verbeurdverklaring worden uitgesproken over geldmiddelen of goederen (art. 33 WvS). Ingevolge art. 74 Wetboek van Strafrecht kan het Openbaar Ministerie (OM) een transactie aanbieden. Dit heet Transactie Openbaar Ministerie (TOM). Hiermee kan strafvervolging worden voorkomen.
Ligt er een aangifte wegens (seksueel) misbruik/mishandeling tegen je, dan heb je geen keuze. Je zult hier iets van moeten vinden. Dit waait niet over. Als je zeker weet dat je onschuldig bent, laat die aangifte dan niet liggen zoals de politie doet, maar eis dat hierop gerechercheerd wordt.
Met name ouders van kleine kinderen zijn hier de dupe van. Het is bijna een standaard gegeven en wij raden ouders aan om maatregelen te nemen zoals elke overdracht, elk contact moment te filmen.
Liefst zien wij het gebeuren dat de politie de aangever erop wijst elke aangifte hoog op te nemen en derhalve deze aangifte zal uitzoeken. Dat de rode loper echter zal worden uitgerold voor de beschuldigde partij als de politie niet met zekerheid kan concluderen dat het vergrijp ook echt heeft plaats gevonden. Zeker bij echtscheidingen zou de politie de aangever een dag bedenktijd moeten geven of hij/zij de aangifte werkelijk wilt doorzetten, daar onderzoek dus niet alleen tijd vraagt en dus kosten met zich mee brengt, maar dat de consequenties er net zo goed kunnen zijn voor de aangever. In de praktijk weten wij dat diverse agenten zo handelen, wat heel veel leed voorkomt.
Liefst zien wij dat de politie een melding doet bij Veilig Thuis, ook als dus de aangifte vals blijkt te zijn. Een melding dus tegen de aangever, die op deze wijze het kind onnodig heeft belast. Kinderen die onderzocht worden, waar niets wordt aangetroffen, maar waarvan een arts ook weer niets kan uitsluiten, dit zou zo niet mogen en is pure kindermishandeling.
Bij aangifte inzake valse aangifte zal de verdachte partij dus moeten aantonen dat de valse aangifte niet vals is. Deze kan dat meestal niet. Er zal wel onderzoek gedaan moeten worden!
Dus ook bij een geseponeerde valse aangifte moet je aangifte doen van een valse aangifte en/of smaad en laster. In een valse aangifte staan doorgaans vele punten die onder smaad en laster vallen.Jouw ex zal immers doorgaan met de beschuldigingen bij de instanties en deze instanties zullen in de rapportage bij elke beschuldiging zetten dat deze beschuldiging is geseponeerd wegens gebrek aan bewijs! Met andere woorden; waar rook is, is vuur. In deze heb jij geen keuze. Ben jij onschuldig, dan wil jij dat dit ook als zodanig wordt vermeld. Dien dus klachten in bij de politie, maak werk van dus de aangiften smaad/laster/belediging en of verrichten van een valse aangifte. Geef helder aan dat dit een kwestie is die jij hoog opneemt en desnoods een artikel 12 procedure zal opstarten, als de politie jou ex in deze niet wil vervolgen.
Negeer in deze de kwalijke rol van Jeugdzorg, die jou oplegt dat jij geen aangiften mag doen zo lang er trajecten lopen. Weet dat ze na een paar jaar dit zullen zeggen: Ach, als het werkelijk niet zo is gegaan, dan had je toch wel ons ‘advies’ in de wind geslagen...
Kindermishandeling - Art. 300 ~ 304Sr
Voorop gesteld; ouderverstoting wordt landelijk (en wereldwijd) gezien als een ernstige vorm van (geestelijke) kindermishandeling. Als je dan ook nog eens getuige bent van andere vormen van mishandeling zoals slaan, scènes veroorzaken bij de overdracht en verwaarlozing dan zal jij daar iets van moeten vinden.
We raden je aan hier heel overwogen mee om te gaan omdat onherroepelijk de diverse instanties zich hiermee gaan bemoeien. Dat hoeft lang niet altijd jouw kind ten goede te komen.
Heel veel professionals hebben er nog moeite mee om zich te realiseren dat ook moeders kunnen mishandelen. Heel veel instanties houden de mishandelende ouder de hand boven het hoofd en diskwalificeren de ouder die opkomt voor zijn/haar kind. Familiedrama's ten over. Dagelijks worden we overspoeld met spotjes ; zelfs bij een vermoeden moeten we bellen. Het houdt niet op, niet van zelf. Dan is het wel erg apart dat als jij flagrante mishandeling ziet, dat jij daar niets van zou mogen vinden of dat politierapporten worden genegeerd door de Raad en/of Jeugdzorg. Als jouw kind wordt mishandelt dan heb je geen keuze, dan heb je jouw kind veilig te stellen en ja, dan zal je met de instanties aan de slag moeten. Zorg voor bewijs, film alles, maak opnames.
Kom niet na jaren aanzetten met beweringen, ook al zijn ze waar. Het keert tegen jou; waarom niet eerder gemeld?! Heb je dus al die jaren weggekeken?!
De inzet van het strafrecht bij kindermishandeling
Dit onderzoek gaat over de aantallen aangiften kindermishandeling en de vervolging en de berechting in het strafproces van deze aangiften. Er is ook gekeken naar of en hoe vaak het strafverzwarende artikel 304 Sr bij deze zaken ten laste is gelegd. Het onderzoek biedt feitelijke informatie over het gebruik van de strafrechtelijke route bij kindermishandeling, zoals is aangekondigd in het Actieplan aanpak kindermishandeling.
Kinderen als getuige
Hoofdstuk 4 is expliciet gewijd aan Kinderen als getuige van partnergeweld. Voor dit onderwerp zijn 609 processen in elf politieregio’s ingezien. Bij 170 processen was daarbij ook sprake van een aangifte. Van deze 170 aangiften waren er 144 ingestuurd (= 85%) naar het Openbaar Ministerie.
Het aantal aangiften van partnergeweld waarbij de kinderen getuige waren wordt geschat op (gemiddeld) 277 per jaar.
Tenlastelegging
In deze zaken legde het Openbaar Ministerie primair en subsidiair het volgende, onderverdeeld naar artikelnummers van het Wetboek van Strafrecht, ten laste:
− 72% van de tenlasteleggingen bevat artikelnummers 300-304 Sr, waarbij zware mishandeling (artikel 302 lid 1 Sr) in 16 procent van de gevallen voorkomt;
− 26% van alle tenlasteleggingen bevat artikel 285
− 2% van alle tenlasteleggingen bevat andere artikelnummers waaronder 242 Sr (verkrachting) en 289 Sr (doodslag).
Sepot, vrijspraak, veroordeling
Van alle ingestuurde dossiers naar het OM kiest het OM bij 26 % van de zaken waarin kinderen getuige waren van partnergeweld voor een voorwaardelijke of onvoorwaardelijk sepot of transactie.
In de overige 74% van de zaken wordt de verdacht gedagvaard en vindt vervolging plaats.
Op het totaal van alle vervolgingen en onherroepelijk vonnissen vindt bij 20% van de zaken vrijspraak plaats op alle ten laste gelegde feiten.
In 8% van de strafzaken wordt de verdachte veroordeeld op minimaal één van de ten laste gelegde feiten. In de onderzochte vonnissen van partnergeweld wordt bij 34% van alle veroordelingen gekozen voor een werkstraf voor de pleger. De combinatie van een voorwaardelijke gevangenisstra en een werkstraf komt bij 24% van de veroordelingen voor. In totaal is bij 32% van de veroordelingen sprake van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. De straf varieert van twee weken tot 24 maanden. Het vaakst wordt de pleger veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee maanden.
Toepassing artikel 304 Sr
Wordt er in de praktijk gebruik gemaakt van artikel 304 Sr (verhoging van de straf indien misdrijf is gepleegd tegen ouders, partner, kinderen) wanneer kinderen getuige zijn van partnergeweld?
Alle geïnterviewde officieren van justitie wijzen erop dat het feit dat kinderen getuige zijn geweest van dit geweld geen grond kan zijn voor de toepassing van artikel 304 Sr.
Wel kan artikel 304 Sr gebruikt worden vanwege de relatie tussen de partners. Uit het onderzoek bleek dar artikel 304 Sr in een kwart (23%) van alle zaken gehanteerd wordt in die situaties van partnergeweld waarin kinderen aantoonbaar getuige waren van dit geweld.
Er wordt dus niet systematisch gebruik gemaaktvan artikel 304 Sr in die situaties waarin dat mogelijk is.
De geïnterviewde officieren van justitie geven aan dat zowel zij als de rechters alert zijn op de mogelijke aanwezigheid van kinderen in het gezin. Als kinderen getuige zijn van partnergeweld zeggen zij dit mee te nemen als strafverzwarende omstandigheid.
In de vier geanalyseerde vonnissen gepubliceerd op Rechtspraak.nl is bij twee zaken 304 Sr ten laste gelegd en bij de twee andere zaken niet. In alle vier de vonnissen besteedt de rechter aandacht aande aanwezigheid van de kinderen tijdens het plaatsvinden van het partnergeweld. Of het toepasvan artikel 304 Sr dan dan wel rekening houden ,et het feit dat kinderen getuige waren van het partnergeweld ook daadwerkelijk leidt tot een mogelijke verhoging van de straf is in de data of de uitspraken niet te achterhalen.
Het vervolg; maak je geen zorgen, jouw ex gaat echt niet de gevangenis in…..
Je doet aangifte. Die aangiftes worden gescreend en wanneer ze niet aan de eerder genoemde voorwaarde voldoen worden ze niet doorgestuurd naar het OM, er wordt dan dus geen vervolging ingesteld. Je krijgt daar dan een zogenoemd afloopbericht over. Accepteer dat niet en schrijf dus de teamleider aan met de oproep alsnog te vervolgen. 10 tegen 1 dat je het bericht krijgt dat de aangifte geseponeerd is. Het is dus van groot belang dat jij helder bij de aangifte uitlegt waarom het zo belangrijk is dat jouw ex een tik op de vingers krijgt. En een tikje is het, niet meer, maar kan wel hoogst effectief zijn. Want beslist de politie, in overleg met het Openbaar Ministerie toch vervolg te geven op de aangifte dan krijgt jouw ex in 90% van alle gevallen een uitnodiging om naar een TOM zitting te komen. TOM staat voor Transactie Openbaar Ministerie. Wat houdt dit in de praktijk in? Dat de beschuldigde zich moet melden bij een parket secretaris die zegt dat dit gedrag zo niet meer kan en zelfs een sanctie kan opleggen als de beschuldigde doorgaat met de vergrijpen. Zo kan jouw ex het zwijgen opgelegd worden. Bij elke komende valse beschuldiging een boete van...
TOM zitting:
Wij ervaren iets raars. Hoe apart is het dat de rode loper voor jouw ex ligt uitgerold bij de politie en de familierechtbank en jij enkel wordt afgeserveerd? Benoem dat eens. Kijk, jouw ex doet aangifte tegen jou. Bijvoorbeeld dat jij op facebook iets hebt beweert dat de reputatie van jouw ex kan schaden. Dan wordt jij als verdachte aangemerkt en moet je naar het politiebureau komen om te verklaren. 10 tegen 1 dat jij vervolgens een oproep krijgt om naar een TOM zitting te komen. Doe dat dus niet. Als de politie dit werkelijk zo hoog opneemt, dan ga je niet in gesprek met een parket secretaris, die dus met jou een transactie aangaat, waarbij jij dus toegeeft schuldig te zijn, maar dan laat jij het erop aankomen; jij laat het voorkomen bij de politierechter. Daar is het hoor/wederhoor. Kan je zelfs getuigen meenemen en publiek in de zaal. Daar kan jij zelf jouw zaak bepleiten en in de praktijk liggen de ‘straffen’ hier aanzienlijk lager dan dat jij vermanend wordt toegesproken door zo’n parket secretaris. Zie het verschil dus. Bij die parket secretaris ben jij bij voorbaat schuldig bevonden en ga jij een transactie aan, bij de politie rechter kan jij jouw verhaal/nuance kwijt en zou het zo maar kunnen dat jij dit achter je kunt laten zonder enige consequenties.
Energie over? Dit kan werken, maar vereist extra werk; elke keer weer aangifte doen totdat de politie het zat is en gaat handelen...
Artikel 279 Wetboek van Strafrecht
- Hij die opzettelijk een minderjarige onttrekt aan het wettig over hem gesteld gezag of aan het opzicht van degene die dit desbevoegd over hem uitoefent, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vierde categorie.
- Gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren of geldboete van de vijfde categorie wordt opgelegd indien list, geweld of bedreiging met geweld is gebezigd, of indien de minderjarige beneden de twaalf jaren oud is.
In combinatie met het negeren van wettelijke bevelen.
Heb je een omgangsregeling in de vorm van een beschikking? Dan loont het zich elke keer weer eerst moeite te doen om de kinderen op te halen en vervolgens dus door te rijden naar de politie om aangifte te doen met verzoek tot vervolging (geen melding!) wegens ontrekken ouderlijk gezag. Zeker als de rechter een boete/ dwangsom heeft uitgesproken en de ouder blijft, ondanks die dwangsom, het gerechtelijke bevel negeren, je kunt dan aangifte doen met het verzoek tot vervolging. Dus: ook al hebben jullie gezamenlijk gezag, uit uitspraken van de hoge raad blijkt dat het niet nakomen van een omgangsregeling gezien kan worden als onttrekking van gezag als een strafbaar feit en derhalve aangifte gedaan kan worden.
Inderdaad hebben de ouders beide gezag. MAAR uit uitspraken blijkt dat als er een regeling is het gezag van toepassing is voor die ouder die volgens de omgangsregeling daar recht op heeft. Houdt één ouder het kind weg terwijl die ander volgens de omgangsregeling omgang zou moeten hebben, dan geldt wel degelijk onttrekking gezag, omdat de ouder het kind weghoudt van de ouder die volgens de regeling recht heeft op omgang. Heb jij dus recht op omgang en je ex houdt de kinderen bij zich, dan is er wel degelijk onttrekking gezag.
Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft op 24 januari 2017 vastgesteld dat het niet naleven van een door de rechter opgelegde omgangsregeling in eerste aanleg een civiel rechterlijke kwestie betreft. En dat dient d.m.v. een civiele procedure (met een advocaat) worden aangevochten zodat er evt. dwangsommen en/of andere dwangmiddelen op het niet naleven kan komen te staan. Maar goed, daar staan dus uitspraken van de Hoge Raad tegen over. Zo zie je maar weer; het is maar net in welke regio jij leeft.
Sinds 15 februari 2005 heeft een arrest van de Hoge Raad het mogelijk gemaakt om – bij het niet nakomen van de beschikte omgangsregeling in een situatie van gezamenlijk gezag – tegen de ouder die zich niet aan de omgangsregeling houdt bij politie en justitie aangifte te doen wegens “Onttrekking aan de ouderlijke macht” (Artikel 279 Sr.) als strafbaar feit.
Onderstaande praktijkhandleiding werd ingezonden door een vader met gezamenlijk gezag die zelf in de praktijk bij niet-nakoming van de omgangsregeling door zijn ex, tegen de moeder aangifte bij de politie deed.
In de woonplaats van het adres waar u de omgang geweigerd wordt belt u de politie. Deze constateert de weigering en zal op uw verzoek sommeren de omgangsregeling na te komen.
U noteert tijdstip en namen van de politieagenten.
Bij volhardende weigering gaat u naar het dichtstbijzijnde politiebureau om aangifte te doen van onttrekking aan de ouderlijke macht.
U neemt mee:
- Uw identiteitsbewijs.
- De uitspra(a)k(en) van de rechtbank omtrent uw omgangsregeling en de toekenning van gezamenlijk gezag.
- De uitspraak van de Hoge Raad van 15 februari 2005. Zorg dat de print goed leesbaar is.
- Onderstaand onttrekkingsartikel 279 uit het Wetboek van Strafrecht. (selecteren/knippen/plakken)
- Artikel 279, Wetboek van Strafrecht.
- Hij die opzettelijk een minderjarige onttrekt aan het wettig over hem gesteld gezag of aan het opzicht van degene die dit des bevoegd over hem uitoefent, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vierde categorie.
- Gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren of geldboete van de vijfde categorie wordt opgelegd indien list, geweld of bedreiging met geweld is gebezigd, of indien de minderjarige beneden de twaalf jaren oud is.
U zegt op het politiebureau dat u aangifte wil doen van onttrekking aan de ouderlijke macht. Als de politie niet begrijpt wat u bedoeld laat u hen de uitspraak van de Hoge Raad zien en een printje van Art 279 van het Wetboek van Strafrecht.
Ongeldige redenen om de aangifte niet op te nemen kunnen zijn:
“Het betreft een CIVIELE zaak.”
Antwoord: “Voor de civiele zaak zal ik een kortgeding aanspannen en een dwangsom eisen. De strafrechtelijke kant van de zaak handelt u af.”
“Wij gaan niet aan kinderen trekken.”
Antwoord: “Dat doet u wel als u de aangifte niet opneemt. U trekt dan mee aan de kant waar het misdrijf begaan word.”
Vul zelf maar in, alles is mogelijk: “Wij houden niet van wijsneuzen.” Zelfs: “Uw ex wil het gewoon niet.”
Uw antwoord is bij weigering van de politie om de aangifte op te nemen altijd:
“Ik zal direct bij de Officier van Justitie aangifte doen (of aangifte laten doen door mijn advocaat).”
Zelf aangifte doen bij de Officier van Justitie:
Als de politie weigert uw aangifte op te nemen kunt u dit zelf doen bij de Officier van Justitie in uw rechtsdistrict.
Daar heeft u geen advocaat voor nodig. Een lijst van adressen van de Officieren van Justitie is te vinden op: http://www.rijksoverheid.nl/…/parketten-openbaar-ministerie…. De aangifte doet u bij voorkeur per faxbericht, aangetekend schrijven, dit geeft een bewijs van ontvangst.
Via uw advocaat aangifte laten doen bij de Officier van Justitie:
U belt uw advocaat en laat die direct bij de officier van Justitie bij de rechtbank horende bij de woonplaats waar u aangifte wil doen de aangifte doen. De Officier van Justitie kan de politie dan opdracht geven de aangifte op te nemen. Informeer zelf bij de politie wanneer u welkom bent, nadat uw advocaat van de Officier van Justitie bericht heeft ontvangen dat u aangifte kunt gaan doen.
Buro Slachtofferhulp:
Vergeet niet om Buro Slachtofferhulp Telefoon: 0900-0101 (lokaal tarief) te informeren en hun hulp te vragen in deze moeilijke omstandigheden. U kunt na het doen van de aangifte bij de politie navragen hoe de stand van zaken is via de Slachtoffer-informatielijn. Het nummer staat op de aangifte vermeld.
Civiele stappen daarnaast (Kort Geding):
Naast de bovenbeschreven strafrechtelijke aangifte tegen het niet nakomen van de omgangsregeling door de verzorgende ouder, eist u daarnaast via een zogenaamd Kort Geding onmiddellijke nakoming van de omgangsregeling waarbij u niet vergeet handhavingsmiddelen (een dwangsom, gijzeling etc) te eisen op het nakomen van de omgangsregeling. Dit kan via een advocaat (civiel), die weer geld kost. Dus doe zo veel mogelijk zelf (bron: vaderkenniscentrum)
Het proberen waard, heb je energie over...
“Rechter heeft bepaald dat kind(eren) terug moeten maar BJZ houdt dit tegen.” Waarbij dan negen van de tien keer een immens triest verhaal komt dat een GI dit voorkomt met BEHULP van politie. Nou nee dus…. Op het moment dat u, MET die beschikking in de hand, Bij de verblijfplaats van uw kind(eren) aankomt en de politie staat daar om u TEGEN te houden zegt u: AH mooi! U bent er al! U ben VERPLICHT volgens artikel 812.1 Rv om MIJ bij te staan om gehoor te geven aan DEZE beschikking van de rechter!!!! IEDER van u die hier NIET aan meewerkt, zal vervolgd worden wegens obstructie van de WET waarvan u GEZWOREN heeft bij te dragen tot de UITVOERING ervan! Komt BJZ uw kind ontvoeren met de indoctrinerende arm der wet zegt u: WAAR staat in de beschikking dat u aan deze TERREUR moet meewerken?! Volgens artikel 812.2 Rv kan dit ALLEEN als het in de beschikking staat! (zorg wel dat u zeker weet dat het er NIET in staat)
Artikel 812 - Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, derde boek, zesde titel, eerste afdeling
- Iedere beschikking betreffende de gezagsuitoefening over minderjarigen, de beschikkingen ingevolge de artikelen 253s, 265b, 326 en 336a van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek daaronder begrepen, geeft degene aan wie deze minderjarigen ingevolge de beschikking tijdelijk of blijvend worden toevertrouwd, van rechtswege het recht tot het aan hem doen afgeven van deze minderjarigen, zonodig met behulp van de sterke arm.
- Een beschikking als bedoeld in artikel 253a, eerste en tweede lid, of artikel 377a, tweede lid, van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek kan slechts met de sterke arm ten uitvoer worden gelegd voorzover dit bij die beschikking is bepaald.
Onderstaand een voorbeeld brief van een artikel 12 procedure m.b.t. omgangsfrustratie onttrekken van ouderlijk gezag. Met enige aanpassingen kunnen jullie aan de slag ! Deze moedige vader heeft een aantal keer aangifte gedaan bij de politie, maar in de loop van die 2 jaar heeft de politie er niets mee gedaan en uiteindelijk zijn de aangiften geseponeerd. Dan heb je nog een mogelijkheid, voordat jij je wendt tot de familierechter om jouw ouderrol te verdedigen...
Uw kenmerk:
Op Datum heeft cliënt een schrijven (bijlage 1) ontvangen van het Openbaar Ministerie met daarin een kennisgeving van niet verdere vervolging van de aangiftes die door hem zijn gedaan.
Volgens het OM zijn de aangiftes van cliënt geseponeerd vanwege het feit dat het steeds civiele kwesties betreft.
Cliënt kan zich niet vinden in deze argumentatie, nu er sprake is van een structureel niet nakomen van (omgangsregelingen) opgelegd door de civiele rechter, waartegen cliënt inmiddels al drie kort geding procedures tegen gevoerd heeft en waarbij de rechter hem telkens in het gelijk heeft gesteld door de wederpartij te verplichten om de omgangsregelingen na te komen.
Client heeft een affectieve relatie gehad met mevrouw X.Xxxxx. Uit die relatie is de minderjarige X.Xxxxx (00-00-0000). Bij verbreking van de relatie zijn X.Xxxxx en cliënt een omgangsregeling overeengekomen. Beiden zijn belast met het ouderlijk gezag over X.Xxxxx (bijlage 2). In (datum) heeft X.Xxxxx een nieuwe relatie met de heer X.Xxxxx gekregen en zijn zij gaan samenwonen in de woning van X.Xxxxx . Vanaf dat moment wordt de bestaande omgangsregeling tussen cliënt en zijn zoon X.Xxxxx op alle mogelijke manieren gefrustreerd.
KG VONNIS (datum)Hierin is bepaald dat X.Xxxxx de omgangsregeling moet nakomen en zijn er nieuwe afspraken gemaakt (zie bijlage 3).
Deze afspraken worden niet nagekomen en op (datum)doet cliënt (na herhaalde pogingen in het civiele recht) aangifte van het onttrekken aan het gezag (bijlage 4).
Op (datum) doet de Kort Geding rechter wederom een uitspraak waarin X.Xxxxx wordt gesommeerd de omgangsregeling na te komen (bijlage 5).
X.Xxxxx komt ook het bepaalde in dit vonnis niet na en cliënt doet op (datum ) wederom aangifte van het onttrekken aan het gezag (bijlage 6). Hij heeft dan zijn zoon (ruim XX maanden) vanaf (datum) tot op heden niet gezien, omdat X.Xxxxx de omgangsregeling frustreert. Vervolgens probeert de civiele advocaat van cliënt met X.Xxxxx in contact te komen, echter levert dit niets op en nog steeds ziet cliënt zijn zoon niet. In de tussenliggende periodes moet cliënt via Facebook wel vernemen dat zijn zoon door X.Xxxxx wordt meegenomen naar het buitenland voor vakanties en wordt zonder zijn instemming een identiteitskaart voor X.Xxxxx aangevraagd.
Wat cliënt ook probeert (advocaat interventies, het starten van Kort geding procedures), X.Xxxxx weigert iedere medewerking met als gevolg dat cliënt geen contact met zijn zoon heeft en/of kan krijgen. De werkwijze van X.Xxxxx leidt tot een ontwrichting van de vader- zoon relatie. Client heeft alle civielrechtelijke wegen bewandeld zonder resultaat. Van belang op te merken is dat de heer X.Xxxxx (nieuwe relatie van X.Xxxxx ) werkzaam is bij de politie te xxxx en in deze situatie misbruikt maakt van zijn functie. Client heeft over zijn gedrag klacht (bijlage) gedaan bij de politie. Een reactie van de politie is tot op heden uitgebleven.
Vervolgens doet hij een derde en vierde aangifte op (datum) en (datum)(bijlage 7). De inhoud van deze aangiftes ziet wederom op hetzelfde onderwerp. Het niet nakomen van de verplichtingen opgelegd in de Kort Geding vonnissen.
Periode van onttrekken- Datum – datum
- datum tot op heden
Het Openbaar Ministerie geeft aan dat deze aangiftes niet tot een vervolging kunnen leiden en zijn geseponeerd vanwege het feit dat het civiele kwesties betreffen. Als het civiel zou zijn dan KAN de politie überhaupt geen aangifte opnemen. Die gaat alleen over strafrecht.
Deze redenering (zonder verder enkele onderbouwing) is veel te kort door de bocht.
Client stelt zich op het standpunt dat de personen tegen wie hij de aangiftes heeft gedaan (X.Xxxxx haar partner X.Xxxxx ) voortdurend strijdig met hetgeen bepaald is in de Kort geding vonnissen van datum hebben gehandeld en daarmee meerdere malen op verschillende tijdstippen zich schuldig hebben gemaakt aan het onttrekken van X.Xxxxx onder het gezag van zijn vader en wettelijk vertegenwoordiger X.Xxxxx (cliënt). Onttrekken in de zin van artikel 279 Sr kan zowel bestaan uit het wegvoeren van de minderjarige als ook uit het onttrokken houden van de minderjarige aan het wettelijk gezag, in casu van cliënt. Van deze laatste situatie is sprake. Immers hebben X.Xxxxx en X.Xxxxx in strijd met rechterlijke vonnissen gehandeld door X.Xxxxx niet naar zijn vader te laten gaan, terwijl die daar wel recht op had.
Jurisprudentie
Zie de volgende uitspraak: ECLI:NL:GHLEE:2010:BO4081
Het hof stelt voorop dat blijkens jurisprudentie van de Hoge Raad (LJN AR8250) ook degene die (mede) het gezag over het minderjarig kind uitoefent, dit kind kan onttrekken aan het wettelijk over hem/haar gestelde gezag door zich niet te houden aan de bij rechterlijke beslissing vastgestelde omgangsregeling
Voor het overige heeft verdachte de omgangsregeling willens en wetens niet nageleefd door [kind] op de vastgestelde data niet af te geven aan [vader]. Verdachte heeft [kind] om haar moverende redenen bewust niet afgegeven en aldus is er sprake van opzet. Het hof acht het ten laste gelegde voor het overige wettig en overtuigend bewezen.