Ouderverstoting gaat niet stoppen, niet vanzelf. De druk zal vanuit ons, de ouders, de maatschappij moeten komen. We hebben het tij mee. Door sociale media kunnen wij nu veel meer mensen bereiken dan dat in het verleden mogelijk was. Hierdoor kunnen we samen werken aan bewustwording. Een ouder kan zo beseffen dat hij/zij niet de enige is. Dat deze ouder zich ook niet hoeft te schamen. Juist niet! Door ouderverstoting bespreekbaar te maken kom je er achter dat iedereen wel iemand kent die.... Met dit besef voelen ouders ook geen druk om drastische, destructieve beslissingen te nemen. Door elkaar te informeren en te helpen kunnen we SAMEN optreden tegen ouderverstoting.

Aan de uitvoerenden ligt het vaak niet. Het probleem zit bij de hogere regionen. Het zijn de beleidsmakers, de directies, de rechtspraak met de procedure op tegenspraak waardoor ouders met 2 advocaten elkaar moeten bevechten in de rechtszaal, maar ook heel veel mensen die hun eigen verdienmodel aan ons leed ontlenen. Wij, ouders, voelen de urgentie. Tijd is onze grootste vijand. Wij hebben niet de lange adem, die de ministeries van JenV en WVS en de rechtspraak ons voorhouden. Wij willen graag meedenken in oplossingen en kunnen dat ook, gedragen door de ouders die vanuit de praktijk hun ervaringen delen. Wij zitten niet te wachten op het zoveelste onderzoekje of het volgende platform waar heel veel mensen in mogen zitten, behalve de mensen die er toe doen, die het verschil willen en kunnen maken.

De afgelopen maanden hebben wij heel veel partijen bevraagd naar aanleiding van het rapport `scheiden zonder schade. “ En…wat gaan jullie doen?! We kwamen bedrogen uit, de antwoorden waren ontstellend; niets…en waarom zouden ze ook?! Het geld komt toch wel. Iedereen wordt beloond door perverse prikkels. Ouders die er wat van willen vinden worden als ‘strijdend’ aangemerkt, geïntimideerd, terug geworpen in de  overlevingsstand door lijvige rapporten, aangiften/beschuldigingen, noem maar op. Vaak loop je achter de feiten aan. Het is een uitputtingsslag.

Toch, we hebben al veel bereikt. Mede ook door ouders, goedwillende professionals en ja, zelfs een enkele goedwillende rechter gaan we met kleine stapjes de goede kant op. Maar…het gaat ons niet snel genoeg. Te vaak worden er nog ouders uitgebannen. Krijgen ouders hun kind beperkt te zien, onder begeleiding, omdat de ex ermee wegkomt om vermoedens te uiten. Nog steeds bedienen rechters zich van klemcriteria omdat zij pathogeen ouderschap niet kunnen onderscheiden, laat staan dat zij de verantwoordelijkheid durven te nemen om korte metten van ouderverstotend gedrag te maken.

De goedwillende mensen hebben het benadrukt: verandering zal vanuit jullie, de maatschappij moeten komen. We zullen één blok moeten vormen. We zullen samen gerichte acties moeten ondernemen. Vandaar dit hartje. De komende tijd zullen wij hier oproepen plaatsen met de vraag actief mee te helpen ouderverstoting te bestrijden. Mee te helpen aan de publieke verontwaardiging want zeg nou zelf, bij seksueel misbruik, fysieke mishandeling en/of verwaarlozing staat men op de achterste benen, maar geestelijke kindermishandeling is toch nog steeds het laatste taboe dat geslecht moet worden. Niets moet, alles mag! Het is immers jouw grondwettelijke zorgplicht om een einde te maken aan deze vreselijke vorm van kindermishandeling. Mee te gaan in ex-partnergeweld is ook niet gezond, steeds weer jouw wang toe te keren is destructief en dient niemand.