Niveauverschil

Mijn dochter wil me niet meer zien en geeft verschillende dingen aan om me niet meer te hoeven zien. Zoals vele websites aangeven zijn dat onzinzaken om maar van het gezeur af te zijn. Juist de dingen die elk kind over zijn of haar ouder vindt op die leeftijd.
Tijdens mijn huwelijk zijn er diverse voorvallen geweest waarbij mijn ex en ik van mening verschilden. Daarbij drukte zij steeds haar stempel op de zaak. Wat ik ook zei, het maakte haar niet uit en drukte haar zin door. Tenslotte was zij degene die onze dochter opvoedde. Naar mijn mening is het zo dat het niveauverschil tussen ons hetgeen wat tot de breuk heeft geleid.

Alles wat ze zei kon ik eenvoudig in twijfel trekken of gewoon heel simpel afschieten. Om van veel gezeur af te zijn geef je dan op een gegeven moment maar op. Dat is iets wat ik zeker niet had moeten doen. Bekenden die kwamen aanzetten met “vind jij het normaal hoe je dochter tegen je praat en doet” heb ik destijds niet genoeg opgemerkt. Wel heb ik dit met mijn ex doorgesproken maar ze wilde alleen maar weten wie dat had gezegd maar de boodschap zelf kwam niet over. Vele argumenten van haar kwamen van anderen. Over mijn karakter en dat dat niet te veranderen was.

Dat een ander weer op dezelfde manier de opvoeding deed en dat ook niet met haar man overlegde. Dat de glans van ons huwelijk af was omdat ik contact had gehad met iemand. Kortom alles van anderen werd uit de kast getrokken om er maar voor te zorgen dat ik in een kwaad daglicht werd gezet. Omdat niets van haarzelf kwam werd ze voorspelbaar.

Zitting

Tijdens de zittingen is dat wel makkelijk. Omdat ze zo voorspelbaar was geworden kon ik mijn advocaat zelfs tot op de cent nauwkeurig aangeven wat ze aan alimentatie zou gaan vragen. Ook wist ik elke keer wat er zou gebeuren tijdens of voor de zittingen. Ik heb voor de laatste keer dat er stukken naar de rechtbank moesten aangegeven bij mijn advocaat dat ze moest wachten en de stukken zo laat mogelijk moest insturen omdat er alleen maar gereageerd werd op de stukken waar mijn advocaat en ik zo druk mee waren geweest. Wat schetst onze verbazing? Er wordt uitstel aangevraagd. Hebben ze alsnog de mogelijkheid om te reageren op die stukken.

Erg boos was ze dat ik had aangegeven dat het traject, wat we lopen bij een jeugdhulpverleningsinstantie, tot eind september zou lopen. Wie ik toch wel niet was om aan te geven dat het allemaal zo lang moest gaan duren. Als bewijs had ik een kopie van de stukken van de instantie meegestuurd waarin stond dat het traject tot eind september 2017 zou lopen. Die heeft ze zelf ook gekregen maar natuurlijk maar weer half gelezen. Over het lezen van stukken gesproken. Dat stuk moesten we natuurlijk eerst controleren op fouten. Volgens haar was het stuk goed en kon zo naar de rechtbank.

Ik heb het goed gelezen en op de voorpagina stond iets in de geest van “het traject aangaande uw zoon…………………..”. Ik wordt niet op de hoogte gehouden van hoe het met mijn dochter gaat maar dat ze inmiddels een zoon was geworden was me even ontgaan. Toen ik met kerst een kaartje wilde sturen viel me op dat ze dezelfde postcode hadden dan ik. Nu is de plaats waar ik woon niet zo groot maar dezelfde postcode hebben we zeker niet.

Mediators

Ook bij twee mediators werden geen stukken gelezen. Dat zorgde ook weer voor de nodige problemen. Ze had de stukken al getekend terwijl ik ze graag eerst even wilde lezen. Het stikte van de fouten waarop ik niet wilde tekenen voordat de fouten er uit waren gehaald. Zelf ben ik maar aan de slag gegaan met de documenten te herschrijven omdat ik beide niet aan het verstand gepeuterd kreeg wat de fouten waren en hoe die herzien moesten worden. Mevrouw de mediator was erg boos toen ze de stukken onder ogen kreeg. Dit was niet meer het plan wat ze had opgesteld en volgens haar zorgde ik alleen maar dat de kloof tussen onze dochter en mij steeds groter werd. Het enige wat ik veranderd heb is de ontbrekende stukken (die zomaar verdwenen waren) uit een standaard ouderschapsplan gehaald en die er bij in gezet.

Die stukken kun je zo van Internet halen. Da’s verrekte handig dat Internet. Ook heb ik belastende stukken geschrapt uit het plan. Omdat er verder nog niets rond was wilde ik eerst weten wat ik aan kinder- en partneralimentatie kwijt zou zijn voor ik beloftes ga doen in verband met zakgeld en bijdragen in de schoolkosten. Daarover stond wel een erg vinger wijzend stuk in het ouderschapsplan. Na overleg met mijn advocaat het ouderschapsplan toch maar naar de mediator gestuurd met als gevolg dat ze eigenlijk wel wilde stoppen omdat ik met mijn advocaat contact had gehad over wat er was besproken en in het ouderschapsplan stond. Omdat mediation traject 1 al was gestopt voor het echt begon had ik mijn advocaat al gevraagd wat er ging gebeuren wanneer het niet zou lukken met mediator 2. Was volgens mijn advocaat geen probleem want dan gingen we de scheiding gewoon zelf aanvragen.

De laatste een na laatste sessie bij mediator 2: Mevrouw was boos omdat ik contact had gehad met mijn advocaat. Ze zei nog nadrukkelijk dat ik niet kon scheiden zonder haar. Dat is natuurlijk uitdagen en van een uitdaging ben ik niet vies. Twee dagen nadat ze me de uitdaging had gegeven had ik al gewonnen. Bij iedereen die ermee te maken had was, nog twee dagen later, een enveloppe op de mat gevallen dat de scheiding was aangevraagd.
Punt twee is dat ik me niet laat bedreigen door een mediator die al haar certificaten onder een glasplaat op een dressoir heeft liggen.

De eerste keer dat ik er was heb ik even staan kijken bij de papieren. Ze vroeg of ik niet onder de indruk was van de vele papieren. Nu heb ik zelf ook een beetje gestudeerd en was inderdaad niet onder de indruk. Ik heb meer certificaten en die zeggen me niet zo veel. Het gaat er om wat je er mee doet. De helft van de papieren die ik ooit heb gehaald kunnen zo bij het oud papier. Ze hebben voor mij geen waarde meer omdat ik in mijn huidige werk er niets mee kan of doe en weer anderen krijg je op basis van deelname.
Ik heb me goed ingelezen op het Internet over de wet en regelgeving. Ook ben ik veel gaan lezen over ouderverstoting. Ik ben daar van geschrokken. De verstoten ouder maakt geen enkele kans wanneer de verstotende ouder niets wil. Daar is geen doorkomen aan.
Nu is het zo dat mijn ex een LBO-opleiding heeft genoten en ik met eerst alleen mavo heb doorgestudeerd tot HBO. Ze verweet me vaak dat ik te snel ging en dat ze me niet kon volgen.
Zou het zo kunnen zijn dat het niveauverschil te groot is geweest?

Ouders die het niet zien of willen zien:

Tijdens een bijeenkomst van lotgenoten in januari hoorde ik tot mijn grote schrik dat de ouderverstoting al begint ver voordat de scheiding een feit is. Als ik achteraf terug denk is dat ook zeker bij mij gebeurd. Ik mocht niet vragen hoe het op school was geweest. Tenslotte had ze dat al een keer verteld en een keer was toch zeker wel genoeg. Ik mocht niet weten hoe het was geweest op de sport die moeder en dochter samen bezochten.
Nu is er iemand in mijn naaste omgeving die ook al min of meer verstoten wordt door zijn eigen dochter.

Ik wil me nergens mee bemoeien maar zie het misgaan. Zijn “lieve” vrouw heeft tegen zijn dochter gezegd niet met de vader te hoeven praten wanneer moeder er niet bij is. Dat geeft een beetje een vreemd gevoel toch? Zijn dochter heeft nu een vriendje en hij zegt haar vaak dat de manier waarop ze tegen haar vader praat niet normaal is. Het vriendje heeft dus de positieve invloed op de dochter die het nodig heeft. Het gekke is dat mijn ex en zijn vrouw geode vriendinnen zijn/waren. De vreemde gedachten die de dames hebben zijn dus blijkbaar over en weer gegaan. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Het bespreekbaar maken van ouderverstoting maakt misschien meer kapot dan dat het oplost.

Heeft het zin om er tegenin te gaan?

Wat ik tot nu toe bereikt heb is dat mijn bankrekening een grappig feit vertoont. Wanneer ik naar de bank ga om geld te pinnen loopt mijn saldo op. Ik had eerst helemaal niet gezien dat het enorme bedrag wat er stond negatief was.
Wanneer je leest op het net dat er enorm veel mensen zijn die bakken met geld uitgeven om hun gelijk te halen en het toch nooit krijgen denk je eerst dat jij de gene bent die dat wel eens even zal gaan veranderen. Je leest je enorm goed in over het onderwerp en bereid je goed voor samen met je advocaat. Je hebt tenslotte al goed gezien in het Europees verdrag voor de rechten van de mens wat je rechten zijn.

Er is toch niemand die jou tegen gaat houden om je rechten te gaan halen? Na vele zittingen in de rechtszaal gaat je opeens een lichtje branden. Het heeft geen enkele zin. Vele leugens die over de tafel gaan maken je kapot en zonder schroom worden zaken verteld die niet kloppen of zo zijn verdraaid dat het net echt lijkt. De verstoten ouder wordt kapot gemaakt en kan alles wat hij heeft opgeven om maar een glimp op te mogen vangen van zijn of haar kind. Hoe zit het met het woord rechtsstaat? Moet dat niet een keer worden aangepast in de dikke van Dale? Hoe zit dat met het ouderschap wat zo keurig is omschreven? Waarom kan ik, als ik niet uit de ouderlijke macht ben gezet, geen contact hebben met mijn kind? Hoe kan het dat verstotende ouders zomaar hun gang kunnen gaan? Hoe kan het dat rechters zomaar voorbij kunnen gaan aan het Europees verdrag voor de rechten van de mens?

Zo zijn er vele vragen die steeds door mijn hoofd malen. Waarschijnlijk net als bij vele andere verstoten ouders. Wanneer komt de tijd dat we ons gaan verenigen in een soort van partij waarbij we allen een klein beetje geld opzij gaan zetten om samen een vuist te kunnen vormen tegen dit onrecht. Zolang ouderverstoting niet voldoende onder de aandacht wordt gebracht komt er niks van de grond. Er zijn nu veel kleine initiatieven die allemaal hetzelfde proberen te doen. Span samen om die vuist te kunnen maken. Deze week was de awareness dag voor ouderverstoting. Dan verwacht je toch wel iets in het nieuws te horen over het onderwerp. Ik was teleurgesteld dat dat niet gebeurde. Met mij waarschijnlijk nog meer mensen. Wie o wie gaat de handschoen oppakken en doet er iets aan?