Getuigenis:

Ik ben getuige van een situatie waarbij de moeder de foute ouder is. En ervaar hoe moeilijk het is voor de verstoten ouder dit zichtbaar te krijgen.

"Professionals"

In veel gezinsdrama’s heeft de dader een ernstige NPS ( Narcistische persoonlijkheidsstoring ) En over psychopathisch narcisme is te weinig of geen kennis bij de gehele keten van jeugdhulp verlening. Dus wordt het sluwe en manipulerende handelen van deze ouder niet doorzien. Waardoor de foute ouder geholpen wordt door de ondeskundigheid van de Jeugd hulpverlening , in deze ernstige vorm van kindermishandeling.

Het werkt naar 2 kanten verkeerd wanneer dit NIET door de zogenaamde professionals wordt (h)erkend. Zo krijgt de ouderverstotende narcist, wanneer de kinderen daar wonen, alle kans zijn/haar duivelse daden( stiekem) ten uitvoer te brengen, omdat deze de kinderen inzet als instrument en ze gewetenloos zwaar hersenspoelt,waardoor deze uit pure angst alles verklaren wat de N ouder van ze wenst. En wanneer de kinderen bij de goede ouder wonen en deze aangeeft dat het voor de kinderen gevaarlijk is verplicht naar de N ouder te moeten gaan , wordt dit dus ook niet erkend. In beide gevallen zijn vooral de kinderen, maar ook de goede ouder, het slachtoffer. En worden de kinderen in levens gevaarlijke situaties gebracht. Zonder een enkele bescherming tegen dit gevaarlijke geweld.

De grote fout

De grote fout in deze situaties (die overigens zeer gecompliceerd zijn, wanneer er niet de juiste kennis bestaat) is ……..dat er niet aan waarheidsvinding wordt gedaan en alle bewijsbare feiten, die wel in het torenhoge dossier staan, door een heel leger aan professionals als niet bestaand of ernstig alarmerend gewoon terzijde worden geschoven . Op het moment dat je noodgedwongen in de klauwen van deze hulpverleners valt, word je dus tot slachtoffer gemaakt en wordt de leugen waarheid, en de waarheid leugen . Ik begrijp dan als buitenstaander met kennis van in dit geval , een 13 jaar lang dossier NIET dat ook nog eens de goede ouder, die dus de waarheid verteld, niet deskundig wordt genoemd en zijn/haar verklaringen als kwaadsprekerij over de ex partner wordt gezien, terwijl juist die ervaringsdeskundige de enige echte deskundige is, en deze uiteindelijk door alle dan in werk tredende werk protocollen buiten spel wordt gezet !

Dossier

In dit geval, bestaat er een overduidelijk dossier, waarbij de vader al van af dat zijn kinderen klein zijn, de hulpvrager voor de veiligheid van zijn kinderen is.
Als zijn kinderen (een tweeling – jongen en meisje) inmiddels nu 16 jaar, nog baby’s zijn maakt vader als eerste een melding van zorg bij de huisarts. En wel dat het hem zorgen baart, dat moeder geen empathie voor haar baby’s heeft. Zo wil ze nooit met de baby’s zitten of ze knuffelen en ‘zegt dat ze het daar benauwd van krijgt’. Vader die een eigen zaak heeft, geeft deze op om de baby’s te verzorgen. Vervolgens verandert moeder stiekem zonder vader in te lichten met de baby’s van huisarts.

Als de kinderen rond de 3 jaar zijn, begint moeder de kinderen te slaan. Vader zoekt weer hulp en jeugdzorg en een leger van hulpverleners passeren de revue. In elk eind dossier staat te lezen : ‘moeder weigert elke hulp, moeder heeft psychische problemen, moeder heeft geen sterke opvoedingsvaardigheden en heeft hulp nodig‘, dus bewijzen genoeg zeg ik als leek ! Vader meldt ook dat zijn kinderen van de buitenwereld geïsoleerd worden door moeder (bekend bij narcisme, al weet vader dat dan ook zelf nog niet), zo mogen familie en vrienden NIET meer thuis komen van moeder, en mogen de kinderen NIETS leuk vinden wat vader doet. Bij elk verzet van vader komen er dagelijkse schreeuw-, gooi- en smijt tirades,waar de kindjes bij zijn. Als moeder de kinderen slaat en vader er natuurlijk tussen springt om zijn kinderen te ontzetten, waardoor soms door buren vanwege het gekrijs de politie wordt gebeld ….verklaart moeder huilend, dat zij niets doet, maar dat het vader is die haar slaat! Als er door leerkrachten die juist een goed contact hebben een zorgmelding wordt gedaan tegen moeder, wordt ook deze leerkracht door moeder buiten spel gezet. En verbiedt moeder deze leerkrachten nog contact te hebben met haar kinderen. Of verplaatst de kinderen naar een andere school .

Niemand en dan ook niemand kan moeder verplichten aan welke hulp of therapie mee te doen. Zo mogen kinderen niet mee op schoolreis (vader forceert dit wel hetgeen weer nieuwe rellen veroorzaakt). Waardoor de kinderen bij alles wat ze leuk vinden, door moeder tussen 4 muren worden afgestraft.  Naarmate de kinderen groter worden, moeten ze 24/7 aanhoren dat vader slecht is, en ze in een gesticht wil stoppen en dat alles buiten de deur, zonder toezicht van moeder, slecht is. Zijn zoontje wordt ook nog eens door moeder tegen zijn tweeling zus opgezet. Er wordt wel geconstateerd dat de kinderen angsten hebben, maar elke hulp en in gang gezette therapie, wordt door de moeder wederom stop gezet.

Als de kinderen bijna 12 jaar zijn besluit vader, die altijd bang is geweest het huis te verlaten, dat er geen andere keus is dan de scheiding aan te vragen en een eigen huis te zoeken. Dit omdat hij zonder een eigen, aan alle eisen voldoend huis geen kans heeft zijn kinderen in veiligheid te brengen . In overleg met de Gezinsvoogd die dan al 5 jaar bij het gezin betrokken is, en die hij verzoekt extra op de veiligheid van zijn kinderen te letten, maakt hij de voor hem zeer zware stap. Hij is er dan inmiddels van overtuigd dat er iets ernstigs mis is met moeder, maar wanneer hij dit aangeeft krijgt hij te horen, dat hij geen professional is ! Van af het moment dat vader het huis verlaat, wordt de GV niet meer door moeder toegelaten! Deze maakt daar geen enkele melding van waardoor er niets tegen moeder wordt ondernomen. Na 10 pogingen binnen gelaten te worden, besluit de GV dan de kinderen op school te bezoeken. En wat er dan gebeurt gaat elke deskundigheid en bescherming van deze 2 kinderen te boven.

Bij deze 1e ontmoeting zonder het wakend oog van moeder, legt zijn dochtertje de volgende verklaring af : ‘Dat moeder haar sinds papa weg is , al 4x met een mes in de hand bedreigd heeft haar tong eraf te snijden , als ze ook maar tegen iemand durft te zeggen haar papa te willen zien’. Waarbij haar broertje het mes moet aangeven en dat uit angst voor mama ook doet !!!!! ” Dan wordt vader hierover ingelicht, die smeekt de GV nu voor de veiligheid van zijn kinderen in te grijpen. Waarop de GV zegt ‘dit kan zomaar niet , ik moet deze verklaring van het kind, volgens protocol van Jeugdzorg nu eerst aan de moeder gaan melden’ ?????!!!!!!!!!!. Als vader zegt ‘dat kan toch niet, want mijn kinderen worden al door moeder gegijzeld en lopen dan gevaar na deze bekentenis’ is het antwoord: ‘protocol is protocol’ (dit alles staat ook in het dossier ). En de veiligheid van de kinderen is dan ondergeschikt aan het protocol.

En aldus geschiede …………..van af die dag nu 4 jaar geleden, verklaren beide kinderen systematisch ……’we willen onze vader nooit meer zien.’ En wordt vader verzocht zijn kinderen maar even met ‘rust ‘ te laten. Hij heeft nu dus geen recht meer zijn kinderen nog te zien. Er volgt een onderzoek van de Raad van Kinderbescherming. Het advies is dan dat vader zijn kinderen zo snel mogelijk weer moet zien. De rechter doet deze uitspraak en legt de moeder op zich onder behandeling van een psychiater te stellen . Moeder lapt wederom beide uitspraken aan haar laars, wederom wordt er NIETS tegen de moeder ondernomen. Wel stelt de rechter voor de kinderen bij Jeugdzorg weg te halen en ze onder toezicht /bescherming van een bijzonder curator te stellen .

Bijzonder Curator

De Bijzonder Curator handhaaft wel dat in het belang van de rust voor de kinderen, vader ze nog steeds niet mag zien. Wel ziet hij dat de kinderen angst hebben en stelt weer voor, dat de kinderen onder behandeling van de zoveelste kinderpsycholoog worden gesteld. Ook meldt hij dat het mogelijk is dat kinderen niet hun eigen woorden, maar die van de moeder spreken. Maar professioneel bevoegd om een diagnose te stellen is hij niet. De kinderen lopen dan 2 jaar onder behandeling bij deze psycholoog, en zijn slechts enkele keren geweest omdat moeder of kinderen steeds afbellen. Dus hoe professioneel is deze psycholoog? (Kinderen zijn handel en er wordt veel geld aan verdiend) Als vader uiteindelijk contact opneemt met deze psycholoog krijgt hij te horen ‘vanwege mijn beroepsprotocol mag ik aan u geen info geven.’ En na enig aandringen op de vraag: ‘maar weet u nu eindelijk wel waar hun angsten vandaan komen’?, is het antwoord: ‘de kinderen zeggen aanhoudend en alleen maar dat ze u niet willen zien, dus ga ik niet tot de KERN’ om het vertrouwen tussen mij en de kinderen niet te schaden! Dus een deskundig advies aan en van de bijzonder curator komt er dus niet !

Wel vraagt de bijzonder curator na 2 jaar, aan de rechter om uit deze zaak te mogen stappen met de woorden ‘ik heb gefaald om dit tot een goede oplossing te brengen’. Wel voegt hij toe, dat vader een betrokken vader is, maar dat het hem niet gelukt is goed contact met de moeder te krijgen …..Wel heeft moeder nadat vader zijn kinderen dan al 3 jaar niet heeft gezien, opeens een nieuwe ‘bom’ gegooid en wel dat vader de kinderen ook wel eens raar aangeraakt heeft in het verleden, waarvan zij overigens geen aangifte bij de politie wil doen. Als vader dan zegt wel aangifte te doen van deze zo plotselinge zeer zware beschuldiging, adviseert de Bijzonder Curator hem dat NIET te doen, omdat hij en de andere professionals deze bommen wel herkennen en er dus niets mee gedaan zal worden .

Vader doet deze aangifte wel ! Ik ben daarbij aanwezig en citeer de dienstdoende agent. ‘Mijnheer dit soort plotselinge beschuldigingen zijn bij ons wel bekend, en als we ze allemaal moeten onderzoeken hebben we er dagwerk aan. Daarom wordt u aangifte ook eerst bij een professional van de zedenpolitie gelegd , die dan bepaalt of er een onderzoek moet komen.’ Vader zegt dat hij elk onderzoek toe staat, maar met zijn aangifte wordt NIETS gedaan.

Inmiddels gaan de kinderen dan naar de middelbare school, die de kinderen plaatsen zonder handtekening van vader. Omdat moeder daar zegt dat vader al jaren niet in het leven van de kinderen bestaat ! Het kost vader 7 maanden uit te vinden op welke school zijn kinderen zitten. Hij vraagt dan een gesprek aan op school. Waarbij de zorgcoördinator van die school zegt ‘blij te zijn de vader te leren kennen’, omdat zij wel signaleert dat er in dit geval met zijn dochter wel vragen bij haar zijn . Zo merkt zij dat zijn dochter NIET vrij is in haar eigen ontwikkeling en daar met het kind aan werkt. De dag na vaders bezoek aan school, komt zijn dochter zeggen , dat ze met deze zorgcoördinator niets meer van doen wil hebben. En zo wordt ook deze persoon weer buiten spel gezet.Deze dame gaat met verlof en er wordt in het nieuwe schooljaar een nieuwe coördinator aangesteld. Deze heeft dan een gesprek met moeder gehad , die heeft verteld met een brief te komen, waarin staat dat vader geen recht op informatie heeft. Omdat hij zijn kinderen bij school opwacht en ze dan aan de haren over straat sleept (hetgeen nooit gebeurd is). Vader zegt dat deze brief niet bestaat, en moeder komt er dus ook niet mee naar school. Vader komt dan enkele weken later wel met een bewijs dat hij gewoon alle rechten heeft van gezag dragend ouder en er geen verbod op inlichtingen voor hem bestaat.

Als vader dan aan de coördinator vraagt, of zij a.u.b. deze handelingen onder de radar van moeder wel wil doorgeven aan de bijzonder Curator, omdat dit cruciaal is voor de Bijzonder Curator om te weten en om juiste beslissingen te kunnen nemen, weigert school dat te doen . Ze zijn dat niet verplicht is het antwoord. Ook bij dit gesprek was ik aanwezig.

Omdat moeder niet tegen kan houden dat vader voorgelicht wordt over de prestaties van zijn kinderen op school, komt zijn dochter zich op de laatste dag voor de grote vakantie afmelden op school en vertelt zij dat ze niet meer terug komt. Vader hoort dit pas na de vakantie. Omdat hij wordt gebeld met de waarschuwing dat zijn dochter niet naar de oude en niet naar een nieuwe school gekomen is. Dit was een misrekening van moeder, die dacht haar dochter wel weer te kunnen inschrijven zonder handtekening van vader. Maar deze school deed dit niet. En dus kreeg de BC na 1 week een belletje van het broertje dat vader weigerde te tekenen op de nieuwe school ???? Dit kon gelukkig wel worden weerlegd, omdat vader meteen nadat hij geïnformeerd was door de oude school de BC had gebeld. Deze was nog op vakantie maar kreeg de door vader gedane schriftelijke melding wel. Vervolgens maakt vader een afspraak om meteen te gaan tekenen op de nieuwe school, en verzoekt de leerplichtambtenaar naar de moeder te sturen, wegens ongeoorloofd verzuim van zijn kind.

Vervolgens krijgt vader een brief van moeders advocaat, verstuurd 2 dagen later nadat vader zijn handtekening al was gedaan. Waarin staat, dat vader verantwoordelijk is voor het verzuim van zijn dochter op school ????? Ook dit is natuurlijk weerlegd, maar toch wordt er ook in deze, weer niets tegen de moeder ondernomen ! !

Vader had in september 2016 weer een zitting, omdat moeder brutaal nu het een-ouderlijk gezag had aangevraagd. Dezelfde onderzoeker van de Raad van de kinderbescherming , die 3 jaar geleden het advies gaf : ‘kinderen moeten vader zo snel mogelijk weer zien’, en dit advies door de rechter dus ook uitgesproken is, en wel met de toevoeging dat moeder zich onder behandeling van een psychiater moet stellen (beide uitspraken zijn nooit ten uitvoering gebracht) geeft nu het advies: ‘het een-ouderlijk gezag maar aan moeder toe te wijzen, omdat het niet meer mogelijk is, de kinderen op deze leeftijd tegen hun wil nog naar vader te sturen’. Vader mag dan reactie geven aan de Raad over dit advies. Ik help hem daarbij en schrijf een 15 velletjes ‘recht voor de raap’ commentaar, waarbij ik alle feiten missers en fouten in dit advies weerleg. Zoals ook het in deze ontbreken van het dossier met haar eerdere advies, dat kinderen de vader snel moeten zien .

Vader hoort via zijn advocaat dat dit commentaar niet naar de rechtbank is gestuurd door de onderzoeker (naam natuurlijk bij ons bekend). Hij neemt contact op met de Raad en er wordt hem gezegd ‘dat zijn weerwoord te lang is en het korter moet’. Vader staat er dan op dat het wordt doorgestuurd in de vorm die hij opgestuurd heeft. Dat wordt dan gedaan

Nu 3 weken geleden was de zitting en de uitspraak! Bij aanvang van deze zitting zegt de rechter dan tegen hem: ‘mijnheer ik heb uw dikke bezwaarschrift aan de Raad van A tot Z doorgelezen’. Waarop de rechter vervolgens besluit Het een-ouderlijk gezag NIET aan de moeder toe te wijzen ! Vader zegt dat hij kan begrijpen dat het onmogelijk is zijn kinderen te verplichten contact met hem op te nemen, omdat er in de thuis situatie dan weer zware druk op zijn kinderen wordt gezet. Wel verzoekt hij nog een gesprek onder toezicht met zijn beide kinderen afzonderlijk te mogen hebben, waarin hij zegt dat hij ze alle verklaringen onder druk van de moeder vergeeft en ze te informeren over hun rechten (is nooit gebeurd). Waarop de rechter aan vader toezegt , dat hij nog een brief aan zijn beide kinderen mag schrijven, die door een rechter afzonderlijk van elkaar, voorgelezen en besproken met ze gaat worden. Waarbij de kinderen en hun reacties dan ook worden geobserveerd.

Vader concentreert zich op beide brieven , die 1 oktober 2017 ingeleverd moeten zijn . Hij is natuurlijk blij met deze uitspraak, (voor zover hij nog blij kan zijn).

Wel herhaalt de geschiedenis zich wederom, want vader krijgt afgelopen week een brief, dat zijn beide kinderen een bezoek aan de politie hebben gebracht, met een verklaring, die zeker weer door moeder verplicht is, daar zij het uiteraard niet met de uitspraak eens is . De politie heeft in deze een melding bij ‘Veilig thuis’ gemaakt. Vader verzoekt de inhoud van de verklaring te weten, maar moet nu wachten op een uitnodiging van ‘Veilig Thuis’.

Ook ik heb contact met VT (Veilig Thuis) opgenomen en een zorgmelding gemaakt en hen erop gewezen dat er al een torenhoog dossier over deze kinderen bestaat. Wat VT dus niet wist en dit dus een herhaling van de geschiedenis is. Deze heb ik ook nog schriftelijk aan VT gestuurd, met de vraag deze bij de melding te voegen. En ze erop gewezen dat ik melding doe, omdat ik deze moeder, wanneer ze haar zin niet krijgt, tot erger in staat acht. Met de nadruk op eerdere verklaringen van de kinderen die zeggen ‘nog liever dood te willen , dan vader te moeten zien.’ Ik heb ze er glashard op gewezen dat bij een ouder met een psychopathisch/narcistische persoonlijkheidsstoornis , dit eigenlijk betekent dat moeder ze liever dood maakt dan macht te verliezen.

Mijn advies, via jullie pagina, om de burgemeester en/of wethouder op de hoogte te stellen van deze misstanden, wordt ontraden door zijn advocaat, die hem adviseert om eerst het gesprek bij VT af te wachten, immers de melding wordt enkel besproken tijdens een persoonlijk gesprek, tot die tijd tast vader in het duister.

En ook de reactie op de voor te lezen brieven af te wachten, om te zien wat de rechter daarop dan beslist. Het feit dat de laatste rechter het advies van de Raad niet opvolgt, mag voor het eerst als een lichtpuntje worden gezien. Moeder probeerde in deze zitting tot 2x toe nog oude valse beschuldigingen in te brengen en werd door de rechter het zwijgen opgelegd .

Ik ga nu stoppen want kan er een boek over schrijven….DIT IS SLECHTS EEN TOPJE VAN DE IJSBERG. Ik schrijf het om ruchtbaarheid te geven aan dit zogenaamde professionele handelen van ondeskundige professionals. Ik ben uit het netwerk van de vader en ken hem al 40 jaar. En probeer hem samen met 5 andere vrienden die hem net zolang al kennen te steunen waar mogelijk. Al deze vrienden hebben een schriftelijke verklaring afgelegd, dat zij niet meer welkom waren en door moeder al toen de kindjes nog klein waren, door haar, de deur gewezen zijn . Maar helaas ….wij worden als buitenstaanders en niet ter zake doende ook aan de zijlijn gezet.

Ik wens elke ouder die in deze vorm van gekkenhuis is terecht gekomen sterkte. Het is heel belangrijk voor de slachtoffers een netwerk te hebben die de buiten gesloten ouder wel gelooft, en ze steun blijft verlenen. Want ook deze vader is kapot van machteloosheid en het feit , dat hij zijn eigen kinderen niet kan en mag beschermen tegen al dit hen aangedane leed!

Anneke Meijer