Blog van een vader die zijn kinderen niet meer ziet
en als ervaringsdeskundige is opgeleid bij de Familie Academie.
Deze vader zet zich in binnen de cliëntenraad van Jeugdzorg.

“Ik wil graag een rimpel in de vijver Nederland veroorzaken met mijn kennis en ervaring over ouderverstoting.”

Ouderverstoting

Toen mij werd gevraagd om een blog te schrijven over ouderverstoting heb ik daar wel even over moeten nadenken, het eerste wat bij me opkwam was: “Ik kan er helemaal geen leuk verhaal over vertellen, wat heeft dat voor zin”?
Een aantal weken later heb ik met er toch maar aan gewaagd.
Waarom? Voor alle slachtoffers van ouderverstoting.
Maar ook om de bekendheid en kennis onder hulpverleners te verspreiden. Daar kan ik wel over schrijven maar een leuk verhaal ervan maken, dat is me niet gelukt.

Ik ben de laatste 7 jaar in verschillende fasen het contact met mijn 3 kinderen kwijt geraakt door ouderverstoting.
Ondanks mijn ouderlijk gezag en diverse beschikkingen van de rechtbank.
Ik heb tijdens die periode menig hulpverlener gesproken en hen vaak (tevergeefs) ook aangesproken op hun verantwoordelijkheid naar onze kinderen toe.
Gevraagd of ze weten hoe loyaliteiten bij kinderen werken en waarom het schadelijk is voor een kind om de andere ouder uit te gummen.
De rode draad in mijn verhaal (en ik ben de enige ouder niet) is, dat wat je ook doet om contact te houden met je kinderen, als je ex niet mee werkt en alle ruimte krijgt van GGD, Jeugdbescherming en rechters, zoals in mijn geval, de zaak dan uitdraait op het verlies van je kinderen.

Een veel gehoorde kreet voor ouders in mijn positie is: “het kind wil niet naar je/u toe”. En dus komt een kind (een tijdje) niet meer. Zonder dat hier een goede reden voor is.
Het kind “wil namelijk niet.”
Op de logische weder vraag: “Hoe werkt dat als een kind niet naar school wil of naar de tandarts?”, krijg je te horen: “Ja daar moet het kind natuurlijk gewoon heen.”
Blijkbaar vinden wij de wettelijke leerplicht en controle bij de tandarts belangrijker dan wettelijke rechten en plichten van kinderen in de gezonde omgang met beide ouders.

Als verstoten ouder blijf je alleen achter.

Voor jou geen steun, voor je kind geen steun om het contact met jou te leren herstellen.
In eerste instantie blijf je hoop houden op een sms-je.
En hoop je door te gaan kijken bij de voetbalwedstrijd van je kind op een beetje contact of minimaal een glimp van je kind.
Uiteindelijk word je daar ook weggestuurd en blijft er een gevoel over of een dierbare is overleden.
Alleen kun je het verlies van een kind niet afsluiten met een begrafenis kun je na de rouw verwerking uiteindelijk verder met je leven.
Bij ouderverstoting is er wel verlies, maar geen afsluiting.
De pijn in je buik, het onbehagen en het maar om je hen blijven kijken met de hoop om je kind ergens te zien, blijft.

Kun je dan helemaal niets doen als ouder?

Achteraf denk ik van wel. Ik had dit graag eerder gehoord.
Zo had ik:
* Gewoon naar sportwedstrijden van mijn kind kunnen blijven gaan.
* Kaartjes kunnen blijven sturen met verjaardag en kerst, Valentijn enz.
* Cadeautje kunnen afgeven met de verjaardag op hun school.
* Met school in contact kunnen blijven, door gewoon naar het 10 minuten gesprek te gaan.
* Boete beding bij rechter aan moeten laten vragen, bij niet nakomen omgang.
* Een deskundige ouderverstoting mee naar rechtbank moeten nemen.

Onwetendheid van professionals.

De onwetendheid van allerlei hulpverleners over ouderverstoting werd voor mij een steeds grotere irritatie.
Het niet herkennen van ouderverstoting, met de bijbehorende manipulaties van zowel kinderen, van de andere ouder, door in mijn geval door de hulpverleners, mentoren van school maar ook rechters.
Maar ook de dood doener die wordt gepapegaaid “het (gemanipuleerde) kind wil niet” dus laten we het zoals het is.
De irritatie leidde bij mij tijdens de Divorce challenge tot een stevige discussie met een rechter die een voordracht hield over vechtscheiding en meldde niet te kunnen voorkomen dat iemand 25 zaken aanspant tegen zijn ex.
Hoezo “je kunt ook in het familierecht als rechter de proceskosten verhalen”.

Hierna werd ik aangesproken door 2 dames die mij verwezen naar Erna Janssen van 
de Familie Academie met de mededeling: “Het wordt tijd dat je voor jezelf gaat zorgen.”
Voor mezelf zorgen?????

Het telefonische kennismakingsgesprek kan ik me nog goed herinneren.
Ik was net verstoten door mijn dochter.
Ze wilde niet meer komen, ik mocht niet meer bij voetbal komen kijken en ik mocht geen App’jes meer sturen.
Erna haar reactie was: “ je laat je toch niet wegsturen, blijf contact houden met je dochter.”

Voorlichting ouderverstoting als taak.

Ik heb vervolgens bij Erna een opleiding gedaan “ervaringsdeskundige ouderverstoting”.
Want de ervaring met ouderverstoting maakt je nog geen deskundige.
Ik heb veel geleerd over het fenomeen ouderverstoting en de bijbehorende gedragingen van kinderen maar van ook de verstotende ouder
Dit heeft mij er toe gebracht om alle negatieve energie die het me kost om te zetten in iets positiefs.
Door zoveel mogelijk onder hulpverleners kennis te verspreiden over ouderverstoting
Ik ben begonnen bij gemeente om mensen te benaderen.
Zij kopen veel zorg in en kunnen bij het inkopen van diensten bij hun ketenpartners eisen stellen.
Door mijn open en kritische houding ben ik in door de Jeugdbescherming gevraagd in de cliëntenraad plaats te nemen.
Ook daar ben ik met een zeer enthousiaste medewerker nu aan het kijken hoe zij meer kennis in huis kunnen halen over ouderverstoting en de bijbehorende manipulaties.
Ik wil graag een rimpel in de vijver Nederland veroorzaken met mijn kennis en ervaring over ouderverstoting.
Niet meer voor mijn kinderen daar is het te laat voor, maar voor een percentage van al die kinderen en kinderen van kinderen die nog komen hiervoor te behoeden.

Contactgegevens zijn op te vragen via info@defamilieacademie.nl