Als verstoten ouder kan je wellicht niet alles begrijpen en al heel zeker als dat je vooraf wel een goede band had met je kind(eren).

Ook al was ik op dat ogenblik reeds 12 jaar... een kind kan je absoluut brainwashen. Meer zelfs, ik begon letterlijk angst te krijgen voor mijn lieve moeder want Ja, in tussentijd bleek zij het gedaante ‘monster’ aangenomen te hebben.

Wat ik in wezen aangeven wil... het contact met mijn moeder heeft zich hersteld.

Op een gegeven ogenblik ga je voor jezelf denken gaan maar pas wel als jong volwassene.

Nu heb ik sinds jaren bewust geen contact meer met de daderouder. Niet eens voel ik nog langer wat voor hem. Eens heb ik gedaverd als een rietje voor hem, nog later kon ik enkel maar haat voelen voor hem, vervolgens medelijden en nu is enkel onverschilligheid wat rest. Heel spijtig overigens... het had alles zo mooi kunnen zijn, toch voel sinds jaren niets meer.

Immers, geen enkel ouder heeft het recht het kind de andere ouder te ontnemen. ELK kind houdt even veel van BEIDE ouders... enkel mag het mishandeld Kind dit niet laten blijken. Meer zelfs, je moet partij trekken voor de daderouder en is dat je dit niet doet, dan verraad je hen als het ware en ben je zelf geen haar beter als die ander. ALLE middelen wd dan ook schaamteloos benut om die andere ouder te raken, maar dan ook alles. Men vergeet hierbij enkel het belang vh kind uit het oog.

Zelf heb ik mijn vader dit tot de dag van vandaag niet kunnen vergeven. Dit is dan ook kindermishandeling in de meest erge vorm. Uiterst zware straffen zouden hierop moeten staan. Je scheidt immers als koppel maar niet als ouder.

Ook nu nog dragen wij de gevolgen nog steeds.

En ja, hij had beter moeten weten. Niet 1 excuus kan al het geleden leed verzachten. Dit was zijn keuze... elke dag opnieuw. Ook nu zal hij daar de gevolgen ‘levenslang’ voor moeten dragen. Nooit zal ik er nog voor hem zijn.

Anoniem